Zwłoki w kuchni: Zamknięcie, ekstrakcja i następstwa wojny z czarnym jastrzębiem

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Corpse in the Kitchen: Enclosure, Extraction, and the Afterlives of the Black Hawk War

Zawartość książki:

Dokonując ponownej oceny archiwum Wojny Czarnego Jastrzębia, The Corpse in the Kitchen bada związki między zamknięciem rdzennej ziemi, historią wydobycia zasobów i kulturą literacką osadnictwa kolonialnego.

Podczas gdy konwencjonalne historie Wojny Czarnego Jastrzębia przez długi czas traktowały konflikt jako bezsensowny, Adam John Waterman argumentuje, że wojna była częścią walki o dystrybucję zasobów mineralnych, w szczególności ołowiu mineralnego - i pojawienia się nowych kultur zabijania i kompozycji. Elementarna podstawa do produkcji pocisków, ołów wydobywany w kopalniach górnego Missisipi, przyczynił się do wywłaszczenia rdzennej ludności poprzez konsolidację amerykańskiej kontroli nad kluczowym zasobem wojskowym.

Ołów z Missisipi, renderowany jako metaliczna czcionka, przyczynił się do ekspansji kultury druku, dostarczając okazji do literackiego uzasadnienia przemocy osadników i promowania fikcji zniknięcia rdzennej ludności. Traktując kradzież i ekskarnację zwłok Czarnego Jastrzębia jako nierozerwalnie związane z procesami wydobycia minerałów, Waterman bada ekologie rasowego kapitalizmu jako formy inskrypcji, dokumentalne ślady wpisane w ziemię. Odczytując to, co ziemskie, w odniesieniu do bardziej konwencjonalnych form literackich, bada fetyszyzację ciała Czarnego Jastrzębia przez osadników, wydobywając homoerotyczne tęsknoty, którymi przesycone są przedstawienia mężczyzny i jego towarzyszy.

Przechodząc od druku do rolnictwa jako sposobu inskrypcji, Waterman przygląda się roli rolnictwa towarowego w tworzeniu historii gwałtu osadników, w tym dosłownej i metaforycznej spuścizny antropofagii. Przechodząc przez usta i żołądek, kończy, kontrastując formy medycyny osadników z opisem medycyny Black Hawka jako ucieleśnionej praktyki, rozumianej w odniesieniu do opisów snu i żałoby, procesów, które są niewybaczalnie powolne i które dają czas na wyobrażenie sobie innych przyszłości, innych sposobów bycia.