Herald of God's Loving Kindness: Book 4
Gertruda Wielka (1256-1302) wstąpiła do klasztoru Helfta we wschodnich Niemczech jako dziecko oblata.
W wieku dwudziestu pięciu lat przeszła nawrócenie, które doprowadziło do serii wizjonerskich doświadczeń. Koncentrowały się one na „boskiej dobroci miłości”, którą postrzegała jako wyrażoną i symbolizowaną przez boskie Serce Chrystusa.
Niektóre z tych doświadczeń zapisała po łacinie „własnoręcznie” w Księdze 2 Zwiastuna Bożej Miłości. Księgi 1, 3, 4 i 5 zostały spisane przez inną zakonnicę, bliską powierniczkę świętej, obecnie często znaną jako „Siostra N”. Księga 4 rejestruje wiele żywych duchowych doświadczeń Gertrud, które miały miejsce podczas różnych świąt liturgicznych, kiedy była zbyt chora, by uczestniczyć w nabożeństwach wspólnoty.
Na pierwszy plan wysuwają się wizje dworu niebieskiego i dialogi z Chrystusem, Dziewicą Maryją i innymi świętymi, które rozwijają tematy pobożnościowe obecne już we wcześniejszych książkach. Często głęboko zadłużone w liturgii mszy i oficjum, zostały starannie ułożone zgodnie z rokiem kościelnym przez średniowiecznego kompilatora.
