Zubożenie i azyl: polityka społeczna jako powolna przemoc

Oryginalny tytuł:

Impoverishment and Asylum: Social Policy as Slow Violence

Zawartość książki:

Impoverishment and Asylum argumentuje, że w ostatnich dziesięcioleciach nastąpiła zmiana w kierunku interpretowania azylu jako zjawiska przede wszystkim politycznego i/lub humanitarnego, na rzecz interpretowania go jako zjawiska przede wszystkim ekonomicznego, i że zmiana ta doprowadziła do celowego zubożenia przez państwo osób ubiegających się o azyl w Wielkiej Brytanii.

Zmiana ta ma daleko idące konsekwencje dla osób ubiegających się o azyl, które były systematycznie zubożane w ramach wysiłków zmierzających do wyeliminowania wszelkich czynników ekonomicznych prowadzących do większej liczby przyjazdów, ale także dla osób zarządzających ich systemem wsparcia oraz dla organizacji i grup społeczeństwa obywatelskiego, które starają się złagodzić najgorsze skutki wynikających z tego systemów azylowych.

Niniejsza książka dowodzi, że w tym kontekście polityka wsparcia azylowego w Wielkiej Brytanii, która ma na celu pomoc i ochronę, w rzeczywistości wyrządza poważne szkody swoim odbiorcom. Dowodzi ona, że zmiana w postrzeganiu osób ubiegających się o azyl jako migrantów motywowanych ekonomicznie, a nie politycznie, na Zachodzie jest częścią znacznie szerszego zestawu historycznych i filozoficznych światopoglądów, niż zostało to wcześniej wyartykułowane. Książka oferuje rygorystycznie zbadaną i bogato teoretyzowaną analizę czerpiącą z perspektyw postkolonialnych i dekolonialnych w celu nadania sensu celowemu zubożeniu przez państwo określonej grupy ludzi i dlaczego jest to nadal tolerowane w czwartym najbogatszym kraju na świecie.