Ocena:

Książka jest zbiorem wierszy i esejów, które odzwierciedlają doświadczenia ludu Hmong podczas wojny w Wietnamie, oferując odświeżającą i wnikliwą perspektywę dla czytelników Hmong.
Zalety:Poezja jest chwalona za odzwierciedlenie historii Hmong i doświadczeń ludu Hmong podczas wojny w Wietnamie. Jest uważana za cenny dodatek do kolekcji czytelników ze względu na połączenie poezji i kontekstu historycznego. Treść opisywana jest jako rzeczowa i szczera.
Wady:W recenzjach nie podkreślono żadnych konkretnych wad.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Yellow Rain: Poems
ZWYCIĘZCA NAGRODY POETYCKIEJ LENORE MARSHALL 2022.
FINALISTA NAGRODY PULITZERA W DZIEDZINIE POEZJI W 2022 R.
FINALISTA NAGRODY PEN/VOELCKER ZA ZBIÓR POEZJI W 2022 R.
FINALISTA NAGRODY KSIĄŻKOWEJ LOS ANGELES TIMES ZA POEZJĘ W 2021 R.
Ponowne śledztwo w sprawie chemicznej broni biologicznej zrzuconej na ludność Hmong w wyniku wojny w Wietnamie.
W tym oszałamiającym dziele dokumentalnym, poetyckim i kolażowym Mai Der Vang ponownie otwiera sprawę wykroczenia, które zasługuje na nowe rozliczenie. Gdy Stany Zjednoczone porzuciły ich pod koniec wojny w Wietnamie, wielu uchodźców Hmong opowiadało historie o tajemniczej substancji, która spadła z samolotów podczas ich ucieczki z Laosu w połowie lat 70-tych. Substancja ta, znana jako "żółty deszcz", spowodowała poważne choroby i tysiące zgonów. Doniesienia te wywołały dochodzenie w sprawie zarzutów, że chemiczna broń biologiczna została użyta przeciwko Hmongom z naruszeniem międzynarodowych traktatów. Wybuchł zimnowojenny skandal, owinięty partyzancką debatą na temat rozwoju broni chemicznej i jej kontroli. A potem, ku zdumieniu całego świata, amerykańscy naukowcy argumentowali, że żółty deszcz był odchodami pszczół miodnych wypróżniających się masowo - nadal jest to powszechnie akceptowane wyjaśnienie. Prawda o tym, co stało się z Hmongami, z tymi, którzy doświadczyli i cierpieli z powodu żółtego deszczu, została zignorowana i zdyskredytowana.
Łącząc badania archiwalne i odtajnione dokumenty, Yellow Rain wzywa do wymazania historii, uciszenia ludzi, którzy w tamtym czasie nie mieli możliwości i zasobów, by się bronić i reprezentować. W wierszach, które śpiewają i lamentują, które kwestionują i kwestionują, Vang przywraca istotną narrację, której grozi utrata, i błyskotliwie bada, co to znaczy mieć dostęp do prawdy i jak marginalizowane grupy często nie mają tego dostępu.