Ocena:
Książka „Citizen Soldiers” autorstwa profesora C. Edwarda Skeena bada rolę milicji w wojnie 1812 roku, koncentrując się na relacjach federalno-państwowych, organizacji milicji i jej skuteczności w walce. Dochodzi do wniosku, że chociaż milicja miała momenty skuteczności pod odpowiednim przywództwem, ostatecznie nie była niezawodna jako główna siła obronna. Książka podkreśla kluczowe bitwy i przywódców, zapewniając dogłębną analizę popartą obszernymi badaniami.
Zalety:⬤ Świetny stan i szybka wysyłka, jak zauważyli czytelnicy.
⬤ Cenne spostrzeżenia na temat roli i wydajności milicji podczas wojny 181
⬤ Obszerne badania i solidna dokumentacja źródeł z archiwów stanowych i federalnych.
⬤ Oferuje szczegółową analizę relacji federalno-państwowych dotyczących mobilizacji milicji.
⬤ Podkreśla ważne bitwy i odnoszących sukcesy przywódców milicji.
⬤ Zakłada wcześniejsze zrozumienie wojny 1812 r., co czyni ją mniej przystępną dla czytelników niezaznajomionych z tematem.
⬤ Brakuje jej głębi, która pozwoliłaby jej stać się kompleksową historią wojny.
⬤ Uznawana przez niektórych recenzentów za mało przełomową, jako że wcześniejsze prace poruszały podobne tematy bardziej szczegółowo.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Citizen Soldiers in the War of 1812
Zdobywca nagrody książkowej Fundacji Historycznej Armii. Podczas wojny 1812 r.
milicje stanowe miały być główną siłą bojową. Niestety, choć milicjanci wykazywali chęć do walki, byli niewyszkoleni, niezdyscyplinowani i źle wyposażeni. Ci surowi ochotnicy nie mieli muszkietów, a wielu z nich nie wiedziało, jak używać broni, gdy już ją otrzymali.
Choć ustanowione przez konstytucję, milicje stanowe okazały się całkowicie nieprzygotowane do wojny. Rząd federalny był upoważniony do wykorzystywania tych milicji do „wykonywania praw Unii, tłumienia powstań i odpierania inwazji”, ale w systemie podzielonej odpowiedzialności to stany miały wyznaczać oficerów i szkolić żołnierzy.
Edward Skeen ujawnia odpowiedzi stanów na federalne prośby o oddziały i zapewnia dogłębne opisy warunków, morale i doświadczeń milicji w obozie i w bitwie. Skeen dokumentuje porażki i sukcesy milicji, dochodząc do wniosku, że kluczem było silne przywództwo.
Skeen bada również postrzeganie milicji przez opinię publiczną, zarówno przed, jak i po wojnie, a także analizuje, jak milicja zmieniła się w odpowiedzi na swoje wyniki w wojnie 1812 roku. Po tym czasie rząd federalny coraz bardziej zaniedbywał milicję na rzecz regularnej armii zawodowej.