Ocena:
Książka Jeda Rasuli oferuje dobrze zbadaną i wciągającą historię ruchu Dada, oświetlając jego znaczenie w sztuce i kulturze XX wieku. Chociaż książka jest chwalona za przystępność i informacje, krytycy wskazują, że nie skupia się wystarczająco na wkładzie kobiet-artystek i nie dostarcza wystarczających przykładów dzieł sztuki Dada.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ szczegółowy opis historyczny
⬤ skutecznie przedstawia osobowości i konflikty ruchu Dada
⬤ informacje o artystach i ich wpływach
⬤ przyjemna lektura.
⬤ Niewystarczający nacisk na kobiety-artystki
⬤ brak wizualnych przykładów dzieł sztuki
⬤ czasami wydaje się powierzchowna w swojej eksploracji ruchu Dada
⬤ niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za frustrującą bez głębszej analizy konkretnych dzieł sztuki.
(na podstawie 21 opinii czytelników)
Destruction Was My Beatrice: Dada and the Unmaking of the Twentieth Century
W 1916 roku, gdy wokół szalała I wojna światowa, grupa cyganerii zebrała się w małym kabarecie w Zurychu w Szwajcarii. Po udekorowaniu ścian dziełami Picassa i innych awangardowych artystów, rozpoczęli serię ekstrawaganckich występów. Trzech czytelników jednocześnie recytowało wiersz w trzech językach; nastolatek noszący monokl wykonał zaklęcie z Nowej Zelandii; inny młody człowiek szydził z publiczności, trzaskając batem, gdy intonował swoje "Fantastyczne modlitwy". Jeden z artystów nazwał te sesje "zarówno bufonadą, jak i mszą requiem". Wkrótce zyskały bardziej sugestywną nazwę: Dada.
W książce Destruction Was My Beatrice modernistyczny badacz Jed Rasula przedstawia pierwszą narracyjną historię Dada, pokazując, jak to mało zrozumiałe zjawisko artystyczne położyło podwaliny pod kulturę, jaką znamy dzisiaj. Chociaż miejsce, w którym narodziło się dadaizm, zostało zamknięte po zaledwie czterech miesiącach, a jego akolici rozproszyli się, idea dadaizmu szybko rozprzestrzeniła się w Nowym Jorku, gdzie wywarła wpływ na artystów takich jak Marcel Duchamp i Man Ray; w Berlinie, gdzie zainspirowała malarzy George'a Grosza i Hannah H ch; oraz w Paryżu, gdzie zdetronizowała wcześniejsze ruchy awangardowe, takie jak fowizm i kubizm, inspirując wczesnych surrealistów, takich jak Andr Breton, Louis Aragon i Paul Luard. Rasula pokazuje, że długi ogon dadaizmu można prześledzić jeszcze dalej, do artystów tak różnych jak William S. Burroughs, Robert Rauschenberg, Marshall McLuhan, Beatlesi, Monty Python, David Byrne i Jean-Michel Basquiat, z których wszyscy - wraz z niezliczonymi innymi - mają dług wobec dziwacznych wojennych eskapad awangardy Dada.
Obejmująca cały świat narracja, która wskrzesza niektóre z najbardziej wpływowych postaci artystycznych XX wieku, Destruction Was My Beatrice opisuje, jak Dada wybuchło na świecie w środku wojny totalnej - i jak skutki tej eksplozji wciąż odbijają się echem.
