Zniszczenie Biłgoraja

Oryginalny tytuł:

Destruction of Bilgoraj

Zawartość książki:

Biłgorajską rzekę i las znamy z opowieści I. B. Singera, który spędził tu wczesną dorosłość.

Żydzi mieszkali tu od końca XIV wieku, a przed I wojną światową stanowili połowę mieszkańców. Byli właścicielami tartaków zbożowych i drzewnych, pracowali jako kupcy, szewcy, kowale, krawcy, piekarze, sitarze i drukarze. (Kronenberg Press była znana w całej Europie ze swoich hebrajskich książek. ) Na początku XX wieku społeczność.

Wspierała synagogę, dziesiątki szkół, kuchnię publiczną, sierociniec, związek zawodowy, cztery partie syjonistyczne, sześć teatrów i dwie biblioteki.

Grupy i dwie biblioteki.

W październiku 1939 r. nazistowscy żołnierze wkroczyli do miasta i rozpoczęli program bicia, zabijania i pracy przymusowej. W czerwcu 1940 r. utworzono getto.

Getto zostało utworzone; deportacje do obozów rozpoczęły się wiosną 1942 roku. Wraz z likwidacją getta i jego ostatnich mieszkańców.

W styczniu 1943 r. żydowski Biłgoraj przestał istnieć.

Ale nie dla twórców tej książki. W ich imieniu redaktor Abraham Kronenberg napisał:

„Ciężko pracowaliśmy i stworzyliśmy obraz naszego miasta i jego drogich Żydów, jego partii, instytucji i osobowości. Obyśmy nie zapomnieli tego, co było, a czego już nigdy nie będzie”.