Znikąd donikąd

Opinie czytelników

Książka zagłębia się w życie pianisty jazzowego i kompozytora Mike'a Taylora, badając jego enigmatyczną osobowość i wkład w muzykę pomimo jego zapomnienia. Chociaż oferuje szczegółową narrację o jego burzliwym życiu, wczesnych wpływach i osiągnięciach muzycznych, ujawnia również luki w informacjach z powodu niedostępności znaczących postaci z jego przeszłości. Podjęta przez autora próba poskładania historii Taylora w całość jest godna pochwały, choć zauważalne są pewne błędy i brak głębszej pracy badawczej.

Książka jest bardzo czytelna i przedstawia intrygujące spojrzenie na życie Mike'a Taylora, podkreślając jego talent muzyczny i wyjątkowy wkład w jazz. Z powodzeniem oddaje konflikt między jego zdyscyplinowanym wychowaniem a nieformalnym, często niespokojnym życiem w muzyce. Narracja jest wciągająca, co czyni ją wartościową dla czytelników zainteresowanych historią jazzu.

Istnieją pewne błędy korektorskie i nieścisłości w prezentowanych informacjach, co sugeruje, że nie wszystkie tropy zostały dokładnie zbadane. Brak spostrzeżeń od kluczowych osób w życiu Taylora sprawia, że narracja wydaje się niekompletna. Ponadto interpretacja stanu psychicznego Taylora przez autora może być postrzegana jako zbyt uproszczona, a porównania z bardziej kompleksowymi biografiami mogą wskazywać na straconą okazję do głębszej eksploracji życia Taylora.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Out of Nowhere

Zawartość książki:

Michael Ronald Taylor (1938 - 1969) był brytyjskim kompozytorem jazzowym, pianistą i współautorem tekstów zespołu Cream. Mike Taylor został wychowany przez swoich dziadków w Londynie i Kent, a po odbyciu służby wojskowej wstąpił do RAF.

Po intensywnych próbach i pisaniu na początku lat 60. nagrał dwa albumy dla serii Lansdowne wyprodukowanej przez Denisa Prestona: Pendulum (1966) z perkusistą Jonem Hisemanem, basistą Tonym Reevesem i saksofonistą Dave'em Tomlinem oraz Trio (1967) z Hisemanem i basistami Jackiem Bruce'em i Ronem Rubinem. Zostały one wydane przez brytyjską wytwórnię Columbia.

Podczas jego krótkiej kariery nagraniowej, kilka utworów Taylora zostało zagranych i nagranych przez jego współczesnych. Trzy kompozycje Taylora zostały nagrane przez Cream, z tekstami perkusisty Gingera Bakera „Passing the Time”, „Pressed Rat and Warthog” i „Those Were the Days”, z których wszystkie pojawiły się na albumie zespołu Wheels of Fire z sierpnia 1968 roku.

Nagranie New Jazz Orchestra Neila Ardleya z września 1968 roku Le Dejeuner Sur L'Herbe zawiera jedną oryginalną kompozycję Taylora „Ballad” i jego aranżację utworu Segovii „Study”. Mike Taylor utonął w Tamizie w pobliżu Leigh-on-Sea w Essex w styczniu 1969 roku, po latach intensywnego zażywania narkotyków (głównie haszyszu i LSD).

Przez trzy lata był bezdomny, a jego śmierć pozostała niemal niezauważona. Jest to pierwsza biografia napisana na jego temat.