Signs of the Signs: The Literary Lights of Incandescence and Neon
Ta książka to studium znaków w amerykańskiej literaturze i kulturze. Dotyczy głównie znaków elektrycznych, ale zajmuje się także znakami nieelektrycznymi i zjawiskami pokrewnymi, takimi jak plany filmowe.
"Znak" rozpatrywany jest zarówno w architektonicznym, jak i semiotycznym znaczeniu tego słowa. Argumentuje się, że dramat i spektakl znaku elektrycznego zwróciły uwagę na semiotyczne implikacje "znaku". W beletrystyce, poezji i komentarzach znak elektryczny stał się "znakiem" o wielu znaczeniach, które bada ta książka: znakiem miasta, znakiem Ameryki, znakiem XX wieku, znakiem modernizmu, znakiem postmodernizmu, znakiem noir, znakiem naturalizmu, znakiem bitów, znakiem systemów znaków (od Biblii po Broadway), znakiem tropów (od Wielkiej Białej Drogi po neonową dżunglę), znakiem samych pisarzy, znakiem samego znaku.
Jeśli Moby Dick jest wielką amerykańską powieścią, to jest także wielką amerykańską powieścią o znakach, jak utrzymuje prolog.
Kolejne rozdziały pokazują, że znak jest rzeczywiście "znakiem" amerykańskiej literatury. Po wynalezieniu znaku elektrycznego, wpłynął on na Stephena Crane'a, by stał się impresjonistą nocnych świateł i Theodore'a Dreisera, by uczynił "znak ognia" swoją metaforą miasta.
Rzeczywisty znak na Broadwayu mógł zainspirować "Wielkiego Gatsby'ego" F. Scotta Fitzgeralda. W Manhattan Transfer i U.
S. A. John Dos Passos przedstawił Amerykę jako spektakularny znak.
Elektryczne znaki Williama Faulknera są pełne dźwięku i wściekłości oznaczających nowoczesność. Ostatni potentat był oznaką upadku Fitzgeralda.
Znaki noir można prześledzić do "Człowieka z tłumu" Poego. Nieobecność migocze w neonach Los Angeles Raymonda Chandlera. Śmierć Boga nawiedza neonowe pustkowia Nelsona Algrena.
"Imperium" Hitlera było niezamierzoną parodią Kalifornii Nathanaela Westa.
Beatsi stworzyli Times Square na swój własny obraz. Poszukiwanie przez Jacka Kerouaca centrum sobotniej nocy było poszukiwaniem transcendencji.