Zmiłuj się nad nami

Opinie czytelników

Zbiór Lisy Cupolo, „Have Mercy on Us”, prezentuje dziesięć opowiadań, które badają złożoność ludzkich relacji i emocji w różnych środowiskach. Narracje są chwalone za ich głębię, żywe portrety postaci i emocjonalny rezonans, często pozostawiając czytelników pragnących więcej. Pisarstwo jest opisywane jako znakomite, wciągające i prowokujące do myślenia, a każda historia oddaje wyjątkowy moment w życiu.

Historie są pięknie napisane, emocjonalnie rezonujące i bogate w głębię postaci. Czytelnicy doceniają zdolność autora do tworzenia żywych, wiarygodnych postaci i zgłębiania złożonych tematów miłości, tęsknoty i człowieczeństwa. Styl pisania jest jasny i bystry, dzięki czemu każda historia jest wciągająca. Wielu czytelników było głęboko zaangażowanych i rozbawionych, a kilka historii pozostało z nimi długo po przeczytaniu.

Niektórzy czytelnicy wyrazili pragnienie, by opowiadania były dłuższe lub by zostały rozwinięte w pełnowymiarowe powieści, wskazując, że zwięzłość zbioru pozostawiła ich pragnienie więcej. W kilku recenzjach wspomniano również o pragnieniu ciągłości między opowiadaniami, choć jest to mniej konsekwentna krytyka.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Have Mercy on Us

Zawartość książki:

"Cóż to za wspaniałe historie, każda z nich nieskazitelnie skomponowana, każda z nich potężnie poruszająca...

Ta książka zasługuje na nagrody." -- Tim O'Brien, autor The Things They Carried. Każde z dziesięciu opowiadań zawartych w Have Mercy on Us to pouczające okno na ludzkie życie.

W sposób charakterystyczny dla najlepszej beletrystyki, historie te poszerzają nasze rozumienie tego, co to znaczy żyć i kochać, z postaciami, które wyskakują ze strony. W tej wielokrotnie nagradzanej kolekcji ludzie są zróżnicowani pod względem wieku, rasy i pochodzenia. Starszy mężczyzna podróżuje do wioski w Kenii, próbując sprowadzić do domu swojego wyobcowanego syna; wbrew woli matki, młoda kobieta uczestniczy w pogrzebie ojca, którego nigdy nie poznała, mając nadzieję na nawiązanie relacji z ośmiorgiem rodzeństwa; kobieta od dawna zamężna ze znanym artystą, którego niewierność jest niemal rażąca, bierze sprawy w swoje ręce w błyskotliwie zrealizowanym momencie niezależności; w wyimaginowanym, pełnym miłości portrecie pisarka Zora Neale Hurston jest pokazana pod koniec swojego życia w 1948 roku, pracując jako pokojówka w motelu w Ft.

Pierce na Florydzie. Historie te są oszczędne i romantyczne, ale nie sentymentalne.