Shapeshifters
W Shapeshifters Dlani Valin bada koszt znalezienia idealnej maski. Przez pryzmat miejskich doświadczeń Mtis i neurodywergencji, Valin wciela się w szereg postaci jako akt empatii jako oporu.
Niektóre z nich to kapitalistyczne maskotki, takie jak syrena ze Starbucksa, Barbie i ludzik Michelin, które zwierzają się z nadziei i frustracji kryjących się za ich nieustającym publicznym entuzjazmem. Inne obejmują diagnozy psychiatryczne, takie jak hipochondria, autyzm i depresja, a także mało prawdopodobne archetypy, takie jak kobieta, która staje się masą lądową, kończąc dążenie do skurczenia się.
W bardziej konfesyjnych wierszach presja znalezienia ulgi od inności często prowadzi do magicznego myślenia: portale, lot, telepatia i zaklęcia stają się metaforami przetrwania. Shapeshifters mapuje sposoby, w jakie jednostka może próbować dopasować się do świata, który jest dla niej niegościnny, i przedstawia argumenty za zmianą kształtu tego świata.