Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
A Bad Day, I Fear: The Irish Divisions at the Battle of Langemarck 16 August 1917
Walcząc obok siebie z wielkim sukcesem w bitwie pod Messines, 7 czerwca 1917 r., 16. (Irlandzka) i 36. (Ulsterska) Dywizja ponownie walczyły ramię w ramię w bitwie pod Langemarck, 16 sierpnia 1917 roku. Przy tej okazji nie doszło jednak do sukcesu, a zamiast tego nastąpiła nieunikniona katastrofa, w wyniku której obie dywizje zostały zdziesiątkowane.
W tej fascynującej relacji przyczyny niepowodzenia w wykorzystaniu niewątpliwego sukcesu ofensywy pod Messines są analizowane w kontekście czynników przyczyniających się do opóźnienia i słabych wyników, które wyznaczyły początek trzeciej ofensywy pod Ypres. Obejmują one ogólny brak pilności, nieporozumienia i brak jasności co do celów taktycznych na szczeblu dowodzenia, złe zarządzanie zasobami artylerii, czołgów i piechoty oraz niezrozumienie geografii pola bitwy.
Powstałe opóźnienie umożliwiło niemieckim obrońcom przyspieszenie budowy żelbetowych bunkrów i schronów, które miały odegrać tak ważną rolę w wyniku bitwy. Rozwój i metody budowy tej obrony są analizowane w narracji, ponieważ pomaga to w pokazaniu zakresu niemieckiej obrony, z którą musieli się zmierzyć Irlandczycy.
Otwarcie Trzeciej Ofensywy Ypres jest badane, ponieważ niepowodzenie w dokonaniu przełomu w dniu 31 lipca 1917 r. doprowadziło do nieplanowanego odciążenia atakujących dywizji XIX Korpusu przez obie dywizje irlandzkie, ponieważ 55. dywizja (West Lancashire) i 9. dywizja (szkocka) były wyczerpane swoim doświadczeniem.
Odsiecz ta sprawiła, że 16. i 36. dywizje utrzymywały linię frontu przez dwa tygodnie przed atakiem 16 sierpnia, w fatalnych warunkach pogodowych i pod ciągłym ostrzałem niemieckim. Doprowadziło to do tego, że wszystkie atakujące bataliony były zmęczone, a większość z nich w niepełnym składzie, gdy rozpoczął się atak.
Dzień bitwy został szczegółowo przeanalizowany z perspektywy każdego z atakujących batalionów, z wykorzystaniem oficjalnych historii, pamiętników wojennych, map i osobistych relacji, tak aby po raz pierwszy w druku ukazał się spójny obraz wydarzeń tego pamiętnego dnia. Uzyskano również historie pułkowe niemieckich obrońców, aby ustalić niemiecką perspektywę bitwy. Analiza poważnych strat poniesionych przez irlandzkie dywizje została uwzględniona, aby podkreślić niszczycielski charakter bitwy pod Langemarck dla obu dywizji i wielu domów na całej wyspie Irlandii.
Kontrowersyjne komentarze po bitwie dowódcy Piątej Armii, generała Sir Huberta Gougha, dotyczące wydajności irlandzkich dywizji, zostały szczegółowo przeanalizowane, aby udowodnić, że komentarze te były nierozsądne i stanowiły kiepską próbę odwrócenia winy od niedociągnięć dowództwa Piątej Armii.
Ta cenna relacja podkreśla odwagę i wytrwałość irlandzkiego żołnierza w bitwie, w której zostali bardzo zawiedzeni przez niedociągnięcia dowódców brytyjskiej Piątej Armii.
