Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
Complexity and Criticality
Książka ta stanowi ambitne i stymulujące wprowadzenie do współczesnych tematów złożoności i krytyczności, a także bada ich wspólną podstawę, jaką jest niezmienniczość skali. Krytyczność odnosi się do zachowania rozszerzonych systemów przy przejściu fazowym, w którym dominuje niezmienniczość skali.
Wiele składowych części mikroskopowych wywołuje zjawiska makroskopowe, których nie można zrozumieć, biorąc pod uwagę tylko jedną część. Fenomenologia przejść fazowych jest wprowadzona poprzez rozważenie perkolacji, prostego modelu z czysto geometrycznym przejściem fazowym, umożliwiając czytelnikowi intuicyjne zapoznanie się z pojęciami takimi jak niezmienniczość skali i renormalizacja. Następnie wprowadzony zostaje model Isinga, który odzwierciedla termodynamiczne przejście fazowe od układu nieuporządkowanego do uporządkowanego w miarę obniżania temperatury w zerowym polu zewnętrznym.
Podkreślając analogie między perkolacją a modelem Isinga, rozwijana jest intuicja czytelnika dotycząca przejść fazowych, dzięki czemu można w pełni docenić podstawowy formalizm teoretyczny. Te układy równowagi przechodzą przejście fazowe tylko wtedy, gdy zewnętrzny czynnik precyzyjnie dostraja pewne zewnętrzne parametry do określonych wartości.
Oprócz fraktali i przejść fazowych, w przyrodzie istnieje wiele przykładów pojawienia się tak złożonego zachowania w wolno napędzanych systemach nierównowagowych: trzęsienia ziemi w systemach sejsmicznych, lawiny w ośrodkach ziarnistych i opady deszczu w atmosferze. Klasa systemów nierównowagowych, które nie są ograniczone koniecznością dostrajania parametrów zewnętrznych w celu uzyskania krytycznego zachowania, jest rozpatrywana w ramach prostych modeli, ujawniając, że wielokrotne stosowanie prostych reguł może spontanicznie prowadzić do powstania złożonego zachowania, które nie jest zakodowane w samych regułach. Wspólna podstawa złożoności i krytyczności została zidentyfikowana i zastosowana do szeregu systemów nierównowagowych.
Wreszcie, czytelnik jest proszony o spekulację, czy samoorganizacja w układach nierównowagowych może być koncepcją jednoczącą różne dziedziny, takie jak mechanika statystyczna, geofizyka i fizyka atmosfery. Na stronie http: //www.complexityandcriticality.com można znaleźć animacje modeli przedstawionych w książce (dostępne dla systemów Windows i Linux), rozwiązania ćwiczeń, a także listę poprawek.
