Złe matki, złe córki

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem krótkich opowiadań, które łączą rzeczywistość z elementami baśni, wywołując szereg emocji, od zachwytu po niepokój. Wielu czytelników uznało te historie za wciągające, prowokujące do myślenia i pięknie napisane, podkreślając wyjątkową fabułę i zniuansowaną dynamikę postaci.

Czytelnicy chwalą wciągającą i przejmującą fabułę, unikalne i zaskakujące zwroty akcji, osadzenie w realiach połączonych z elementami baśni, innowacyjne i bogate narracje oraz emocjonalną głębię obecną w opowiadaniach. Wiele osób uznało zbiór za bardzo satysfakcjonujący i poleciło go do ponownego przeczytania.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że książka może nie przypaść do gustu każdemu, szczególnie osobom o odmiennych gustach, na co wskazał jeden z recenzentów, który zasugerował, że książka nie przypadnie do gustu niektórym „zepsutym siostrom” i „złej matce”.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bad Mothers, Bad Daughters

Zawartość książki:

W tych gęstych i zaskakujących opowiadaniach Maya Sonenberg przygląda się sezonom, dekadom i pokoleniom w szczerych obrazach życia rodzinnego kobiet.

Co się dzieje, gdy chęć porzucenia rodziny przewyższa pragnienie kochania jej? Opowiadania zawarte w książce "Bad Mothers, Bad Daughters", laureatce nagrody Richarda Sullivana w kategorii krótkiej fabuły, próbują odpowiedzieć na to pytanie, kierując się prosto w stronę bałaganu w relacjach domowych i ograniczeń, jakie społeczeństwo nakłada na kobiety, gdy te radzą sobie ze swoimi obowiązkami. Córki porzucają swoich reumatycznych staruszków w zakurzonych muzeach, kradną ulubioną filiżankę matki lub rozważają wyrzucenie rzeczy swoich zmarłych rodziców przez okno. Matki dochodzą do wniosku, że kochają jedno dziecko bardziej niż pozostałe. Ojcowie zastanawiają się nad niezdolnością żony do zrównoważenia rodziny i kariery lub oskarżają partnerkę o obwinianie ich dziecka za własne występki. Kobiety opłakują dzieci, których zdecydowały się nie mieć i martwią się o spuściznę, jaką pozostawią dzieciom, które mają. Czasami jednak pokolenia godzą się lub rodzeństwu udaje się uratować siebie nawzajem. Miłość rozdziera tych ludzi, ale też ich naprawia.

Emocje wyrażone w tych historiach są wybuchowe, zarówno napięte, jak i zniuansowane, niekontrolowane i powszechne, ale przede wszystkim często ignorowane lub wyciszane, ponieważ nie powinniśmy być znudzeni naszymi dziećmi lub zirytowani naszymi starymi rodzicami, nawet jeśli ich kochamy. Staranne kształty tych historii zaadaptowanych z bajek, wierszy, listów lub ogłoszeń prasowych, zaskoczenie ich grą słów i blask ich lirycznych zdań pozwalają im jednocześnie zagłębiać się i zawierać wszystkie te nieuporządkowane emocje. W tych pracach ograniczenie tworzy zarówno zrozumienie, jak i ogień.