United in Exile, Reunited in Restoration: The Chronicler's Agenda
Księgi 1-2 Kronik, choć pozornie są dziełem historycznym opisującym przeszłość, w rzeczywistości stanowią wyzwanie dla żydowskich odbiorców w Babilonii z IV wieku, aby podjęli ważną decyzję dotyczącą ich przyszłości. Zostali oni postawieni przed wyborem pozostania na wygnaniu, gdzie się urodzili, lub wykorzenienia się i podróży do ich przodków, ale nieznanej ziemi.
Wprowadzając unikalne relacje z wygnania, takie jak ta o przywódcy Rubenitów Beerah (1 Kron. 5), oraz reinterpretując znane relacje o przymusowej migracji, takie jak babilońskie wygnanie "całego Izraela", Kronikarz ujawnia obecny stan Izraela na wygnaniu. Spoglądając w przyszłość, umieszcza błagania o przywrócenie na ustach hebrajskich bohaterów, takich jak Dawid i Ezechiasz, wraz z historiami transformacji, takimi jak powrót Manassesa z upokarzającej niewoli, aby edukować swoich czytelników o ich roli w zakończeniu procesu przywracania całego Izraela.
Ponieważ wygnanie oznaczało redukcję Jerozolimy, koniec monarchii Dawidowej i rozproszenie plemiennego Izraela, przywrócenie oznaczałoby "cały Izrael" zjednoczony w Jerozolimie pod kapłaństwem lewickim i oddający cześć w odbudowanej świątyni. Dekret Cyrusa, zainspirowany przez Jahwe, nakazał całemu ludowi Bożemu "pójść w górę", ale Izrael Drugiej Świątyni utknął gdzieś pomiędzy wygnaniem a przywróceniem. Dlatego Kronikarz wzywa cały Izrael z diaspory do powrotu do domu.
Poprzednie badania nad tematem wygnania i odbudowy w częściach Kronik (głównie 2 Kron. 36) oraz w Kronikach Ezdrasza i Nehemiasza doprowadziły do zniekształconego poglądu, że Kronikarz ogłasza zwycięstwo nad wygnaniem. Słuchany na własnych warunkach, Kronikarz jest raczej niezadowolony z obecnego stanu odbudowy Izraela, optymistycznie nastawiony, że ponowne spotkanie w Jerozolimie zakończy wygnanie i nieugięty, że "cały Izrael" musi wziąć odpowiedzialność za grzech i osąd narodu - i odbudowę.