Zjadamy własne

Opinie czytelników

We Eat Our Own autorstwa Kea Wilson to debiutancka powieść osadzona w kolumbijskiej dżungli, przeplatająca doświadczenia walczącego aktora próbującego nakręcić horror z tłem rewolucyjnego konfliktu. Narracja wykorzystuje różne perspektywy i unikalny drugoosobowy punkt widzenia, eksplorując tematy tożsamości i psychologicznego wpływu zarówno sztuki, jak i przemocy. Chociaż film był chwalony za styl pisania i głębię postaci, niektórzy recenzenci krytykowali jego tempo, spójność fabuły i brak powiązań między postaciami.

⬤ Unikalny styl pisania, zwłaszcza użycie narracji drugoosobowej.
⬤ Silny rozwój postaci i głębia psychologiczna.
⬤ Żywa sceneria kolumbijskiej dżungli, która tworzy namacalną atmosferę.
⬤ Wciągająca eksploracja tematów takich jak tożsamość i natura horroru.
⬤ Ambitna fabuła, która rzuca wyzwanie konwencjonalnej narracji horroru.

⬤ Problemy z tempem, w którym niektóre części historii są opóźnione.
⬤ Niektóre wątki fabularne wydawały się niepotrzebne lub niedopracowane.
⬤ Postaciom brakowało relacyjności, co prowadziło do odłączenia się czytelnika.
⬤ Antyklimatyczne zakończenie, które nie zaspokoiło narastającego napięcia.
⬤ Mieszane opinie na temat spójności między różnymi łukami postaci i ich historiami.

(na podstawie 32 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

We Eat Our Own

Zawartość książki:

"Zręczna, zabawna, imponująco szczegółowa debiutancka powieść" ("The New York Times"), która zaciera granice między życiem a sztuką, opowiadając o niewyobrażalnym eksperymencie reżysera filmowego w amazońskiej dżungli.

Kiedy bezimienny, walczący aktor z Nowego Jorku lat 70. otrzymuje telefon, że enigmatyczny reżyser chce go do filmu artystycznego rozgrywającego się w Amazonii, nie waha się: leci do Ameryki Południowej, nie zadając żadnych pytań. Szybko zdaje sobie sprawę, że popełnił błąd. Zastępuje innego aktora, który zrezygnował po obejrzeniu scenariusza - scenariusza, który według reżysera nie istnieje. Film przekracza budżet. Zespół produkcyjny wydaje się zmierzać ku załamaniu. Powietrze jest tak wilgotne, że celuloidowy film rozpada się.

Ale aktor nie zdaje sobie sprawy, że największym zagrożeniem może być samo miasto i tajemnicza szara strefa, która napędza tę odległą placówkę w dżungli. Przedsiębiorczy Amerykanie, międzynarodowi handlarze narkotyków i partyzanci M-19 walczą o przyszłość Ameryki Południowej - a grupy te nie są tak różne, jak mogłoby się wydawać. Aktor myślał, że ta rola odmieni jego życie. Teraz martwi się, czy ją przeżyje.

Ta "trzymająca w napięciu, ambitna... żywa, przerażająca powieść" ( Publishers Weekly ) to ekscytująca podróż za kulisy szokującego filmu i przemyślany komentarz na temat przemocy i jej reperkusji.