Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Oryginalny tytuł:
Integrated Developmental and Life-Course Theories of Offending: Advances in Criminological Theroy Volume 14
Zawartość książki:
Kryminologia rozwojowa i życiowa ma na celu dostarczenie informacji o tym, jak rozwija się przestępczość i zachowania antyspołeczne, o czynnikach ryzyka i czynnikach ochronnych w różnym wieku oraz o wpływie wydarzeń życiowych na przebieg rozwoju. Niniejszy tom pogłębia wiedzę na temat tych teorii zachowań przestępczych, z których wiele zostało sformułowanych dopiero w ciągu ostatnich dwudziestu lat.
Integruje również wiedzę na temat indywidualnych, rodzinnych, rówieśniczych, szkolnych, sąsiedzkich, społecznych i sytuacyjnych wpływów na zachowanie sprawcy, a także łączy kluczowe elementy wcześniejszych teorii, takich jak napięcie, społeczne uczenie się, różnicowanie asocjacji i teoria kontroli. Autorzy Benjamin B. Lahey i Irwin D.
Waldman koncentrują się na antyspołecznych skłonnościach oraz znaczeniu czynników biologicznych i indywidualnych.
Alex R. Piquero i Terrie E.
Moffitt dokonują rozróżnienia między przestępcami trwałymi i ograniczonymi w okresie dorastania. David P. Farrington przedstawia teorię zintegrowanego poznawczego potencjału antyspołecznego (ICAP), która rozróżnia długoterminowe i krótkoterminowe wpływy na potencjał antyspołeczny.
Richard F. Catalano, J. David Hawkins i ich współpracownicy testują Model Rozwoju Społecznego (SDM).
Marc Le Blanc proponuje zintegrowaną wielowarstwową teorię kontroli, w której zachowania przestępcze zależą od więzi ze społeczeństwem, rozwoju psychologicznego, modelowania i ograniczeń. Robert J.
Sampson i John H. Laub postawił hipotezę, że przestępczość jest hamowana przez siłę więzi z rodziną, rówieśnikami, szkołami, a później dorosłymi instytucjami społecznymi, takimi jak małżeństwo i praca. Terence P.
Thornberry i Marvin D.
Krohn proponują interakcyjną teorię zachowań antyspołecznych. Rozwojowa ekologiczna teoria działania Per-Olofa Wikstroma podkreśla znaczenie czynników sytuacyjnych: okazje powodują pokusę, tarcie wywołuje prowokację, a monitorowanie i ryzyko sankcji mają działanie odstraszające.
