Zimna wojna Marthy Graham: taniec amerykańskiej dyplomacji

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.

Oryginalny tytuł:

Martha Graham's Cold War: The Dance of American Diplomacy

Zawartość książki:

Martha Graham's Cold War przedstawia historię Marthy Graham i jej szczególnej marki modernizmu tanecznego jako prozachodniej propagandy zimnowojennej wykorzystywanej przez rząd Stanów Zjednoczonych do promowania amerykańskiej demokracji. Reprezentując każdego urzędującego prezydenta od Dwighta D. Eisenhowera do Ronalda Reagana, Graham przez ponad trzydzieści lat uprawiała politykę na globalnym polu. Dlaczego Departament Stanu konsekwentnie wybierał Marthę Graham? Podobnie jak w przypadku innych form sztuki, takich jak jazz czy malarstwo awangardowe, taniec nowoczesny był postrzegany jako demonstracja amerykańskich wartości indywidualizmu i wolności.

Choreografka wykorzystała uwolnione ciało do stworzenia nowej techniki tanecznej, która mogła odnaleźć istotę ludzkich narracji. Graham kierowała taniec nowoczesny do elit i młodzieży, by pod sztandarem amerykańskiej demokracji głosić "uniwersalizm" praw człowieka. W swojej choreografii, jak twierdzi autorka Victoria Phillips, Graham przekształciła historie zachodniego kanonu poprzez kobiece bohaterki, które uchwyciła jako ponadczasowe.

Pozornie wykraczały poza bieżącą politykę, a tym samym sugerowały nadrzędne wartości polityczne i kulturowe Wolnego Świata. Skupiając się na potężnych, ale nie wyraźnie amerykańskich postaciach kobiecych, historie tańczone przez Graham uwodziły i podbijały wyobraźnię elitarnej publiczności, nie wydając się wymuszać zdecydowanie amerykańskiej agendy. Kiedy jej postacie na scenie stały się mityczne, stały się historiami całej ludzkości, jak to określiła Graham. Moje tańce mają wiekowe znaczenie, oświadczyła. Ale Graham poszła o krok dalej niż jej artystyczni rodacy. Dodała do swojego repertuaru motyw granicy.

W czasach zimnej wojny szczególny modernizm Graham i jej samej uległ skostnieniu, podobnie jak polityczne cele dyplomacji kulturalnej opartej na apelach do zagranicznych elit. Phillips obnaża trajektorie między starzeniem się choreografii Graham, jej pracą jako ambasadora i polityczną dominacją Stanów Zjednoczonych jako globalnej potęgi. Poprzez swoje tournée i zimnowojenny modernizm pokazała siłę jednostki, imigrantów, republikanizmu i wolności od murów i metaforycznych ogrodzeń poprzez dyplomację kulturową z nieskrępowanym językiem ruchu i tańca.