Zero-Point Hubris: Nauka, rasa i oświecenie w osiemnastowiecznej Ameryce Łacińskiej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Zero-Point Hubris: Science, Race, and Enlightenment in Eighteenth-Century Latin America

Zawartość książki:

Działając w ramach studiów postkolonialnych i teorii dekolonialnej, ta ważna praca wychodzi z założenia, że przemoc stosowana przez europejski kolonializm była nie tylko fizyczna i ekonomiczna, ale także "epistemiczna". Santiago Castro-Gmez argumentuje, że pod koniec XVIII wieku ta epistemiczna przemoc hiszpańskiego imperium przybrała specyficzną formę: pychę punktu zerowego.

"Wiele form poznania" zostało zintegrowanych w chronologiczną hierarchię, w której wiedza naukowo-oświeceniowa pojawia się w najwyższym punkcie skali poznawczej, podczas gdy wszystkie inne epistemy są postrzegane jako stanowiące jej przeszłość. Oświeceni myśliciele criollo nie wahali się sytuować Czarnych, rdzennych i metyskich ludów Nowej Granady na najniższej pozycji na tej skali poznawczej.

Castro-Gmez argumentuje, że na kolonialnych peryferiach hiszpańskich Ameryk Oświecenie stanowiło nie tylko pozycję epistemicznego dystansu oddzielającego naukę od wszelkiej innej wiedzy, ale także pozycję etnicznego dystansu oddzielającego criollos od "kast". Przemoc epistemiczna - a nie tylko przemoc fizyczna - znajduje się zatem u samych źródeł kolumbijskiej narodowości.