The Corruption and Redemption of Creation: Nature in Romans 8.19-22 and Jewish Apocalyptic Literature
Natura odgrywa ważną i często pomijaną rolę w żydowskich apokalipsach. Większość żydowskich apokalips z okresu Drugiej Świątyni (ok.
200 r. p.n.e. - 100 r.
n.e.) nie sprzeciwia się światu materialnemu, ale postrzega naturę jako zniszczoną przez ludzki i anielski grzech. Zamiast oczekiwać, że Bóg zniszczy świat, wiele z nich oczekuje dramatycznego eschatologicznego wyzwolenia natury od zepsucia.
Chociaż List do Rzymian 8:19-22 nie został napisany w gatunku apokalipsy, podziela on podstawowy apokaliptyczny światopogląd. Apostoł Paweł podąża za nurtem myśli apokaliptycznej, która oczekuje przemiany stworzenia przez eschatologiczny boski akt, odwrócenia szkód spowodowanych przez grzech i doskonałości natury, aby dzielić chwałę z odkupioną ludzkością.
Porównanie natury w żydowskich apokalipsach i Liście do Rzymian 8:19-22 ujawnia ważny wgląd w teologię wczesnego judaizmu i jej wpływ na myśl wczesnochrześcijańską.