Zeolitas Modificadas: su uso contra la Diabetes Mellitus
W celu określenia wpływu masy i czasu kontaktu na adsorpcję glukozy, oceniono zdolność hipoglikemiczną zeolitów winkrynitowych wymienianych jonami żelaza (II), wapnia (II) i magnezu (II). Początkowo zeolit typu winkrynitowego został zsyntetyzowany z zeolitu X, a jony sodu zostały wymienione na jony wapnia, żelaza lub magnezu.
Następnie oceniono zdolność adsorpcyjną tych zeolitów w roztworze glukozy. W pierwszym teście określono wpływ masy i wymienionego kationu przy użyciu mas od 50 do 500 mg, a w drugim badaniu określono wpływ czasu kontaktu na proces adsorpcji przy masie początkowej 100 mg i czasach: 15, 30, 45, 60 i 120 min.
W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że wzrost masy i czasu kontaktu do 60 min sprzyjał adsorpcji glukozy, a zeolity wymieniane Fe(II) wykazywały najwyższą adsorpcję glukozy w stosunku do pozostałych kationów. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że zeolity te mogą stanowić ważną alternatywę jako nowy lek w walce z cukrzycą.