Zekameron - Sto opowieści zza krat i rzęs

Opinie czytelników

Książka „Białoruski Dekameron” to zbiór stu krótkich opowiadań, które w humorystyczny i wnikliwy sposób przedstawiają życie więźniów na Białorusi, podkreślając ich odporność na absurdy represyjnego reżimu. Autor, Maxim Znak, używa dowcipu i potocznego języka, aby zgłębić tematy biurokracji, cierpienia i koleżeństwa wśród więźniów oczekujących na procesy.

Książka jest chwalona za wciągający i dowcipny język, humorystyczne przedstawienie poważnych tematów oraz umiejętność wnikliwego komentowania kondycji ludzkiej i absurdu życia więziennego. Opowiadania nawiązują do dzieł klasycznych autorów, takich jak Czechow, Zoszczenko i Boccaccio, ukazując bogatą tradycję literacką. Słowniczek więziennego slangu wzbogaca lekturę.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za niepokojący ze względu na surowe realia życia więźniów, które są przedstawiane, pomimo humorystycznego tonu. Ponadto zwięzłość każdej historii (żadna nie jest dłuższa niż trzy strony) może sprawić, że niektórzy będą chcieli głębiej zbadać postacie i tematy.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Zekameron - One hundred tales from behind bars and eyelashes

Zawartość książki:

Zekameron pochodzi od rosyjskiego słowa zek, skrótu utworzonego z nazw dwóch liter cyrylicy; oznacza zakliuchonny, słowo, które pierwotnie odnosiło się do skazańca przetrzymywanego w sowieckim obozie pracy. Obecnie słowo to ma ogólne znaczenie „więzień”.

Opowiadania znalazły się poza murami więzienia i zostały wysłane bezpośrednio do Jima Dingleya, który wcześniej przetłumaczył dwie książki z Białorusi dla Scotland Street Press. Dingley natychmiast wysłał manuskrypt do Scotland Street Press.

Jego przybycie było ogromnym wyzwaniem: czy jego publikacja zagrozi życiu Znaku, czy też będzie skutecznie agitować za jego uwolnieniem? We wrześniu 2021 r. ten genialny prawnik został już ponownie skazany na dziesięć lat kolonii karnej na północy Białorusi. Jego żona i siostra namawiały nas do kontynuowania publikacji.

Zainspirowany XIV-wiecznym Dekameronem Boccaccia i mający formę 100 opowiadań, przedstawiających 100 dni więzienia na dzisiejszej Białorusi. Banalność i brutalność rywalizują z ludzką zdolnością do przezwyciężania opresji. Ton jest lakoniczny, ironiczny; humor suchy. Opowiadania są świadectwem oporu i wiary w siebie, a także prawdziwego ciepła i uznania ze strony współwięźniów.