Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Farewell Britain's Television Queen
Skupiając się wyłącznie na relacjach królowej Elżbiety II z telewizją, książka ta pokazuje, jak wyprzedziła ona grę, pomagając zmienić oblicze brytyjskiej telewizji od początku jej panowania w 1953 roku, kiedy to wpuściła kamery do Opactwa Westminsterskiego. Królowa przyjęła telewizję w czasie, gdy Winston Churchill i jej doradcy rządowi zalecali, aby trzymała je z dala - uzasadniając, że kamery zniszczą jej królewską mistykę - aż do lat pięćdziesiątych XX wieku, które były brytyjską dekadą telewizyjną (z powodów, które nie są dziś powszechnie zrozumiałe), kiedy Wielka Brytania stała się pierwszym narodem na świecie, który miał telewizję publiczną.
W 1969 roku królowa po raz kolejny otworzyła drzwi przed kamerami, aby wynaleźć pierwszy w Wielkiej Brytanii rodzinny program reality-TV, pokazujący, jak ona i jej mąż, książę Edynburga i ich dzieci, Karol i Anna, zajmowali się swoim codziennym życiem, dając tym samym pieczęć królewskiej zgody na reality-TV, wyprzedzając pierwsze programy w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, które podążyły za nią. Królową Elżbietę II można dokładnie opisać jako królową telewizji, pierwszą monarchinię, która zrozumiała i przyjęła telewizję, a w szczególności reality-TV, dlatego była o lata świetlne przed innymi członkami rodziny królewskiej i ministrami jej rządu.
Telewizja stała się jej rytuałem przejścia i dopóki nie wpadła w złą i burzliwą pogodę z księżną Dianą w latach 80-tych i 90-tych, nie miała żadnych problemów wizerunkowych z telewizją. Królowa Elżbieta II pozostaje najbardziej telewizyjną i wizualizowaną osobą na świecie.
