Żegnaj, moja królowo

Opinie czytelników

Książka „Żegnaj, moja królowo” oferuje unikalne spojrzenie na ostatnie dni Wersalu oczami służącej Agathe-Sidonie Laborde, która czyta Marii Antoninie. Narracja jest bogata w szczegóły historyczne, ale czasami opisywana jest jako powolna i meandrująca. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za wciągającą i elegancko napisaną, inni krytykowali ją za rozwlekłość, brak skupienia i pełną nieścisłości historycznych.

⬤ Bogate szczegóły historyczne
⬤ unikalna perspektywa z punktu widzenia sługi
⬤ elegancki i poetycki styl pisania
⬤ silna eksploracja tematyczna kultu celebrytów i upadku społecznego
⬤ niezapomniane spostrzeżenia postaci
⬤ wciągająca i prowokująca do myślenia narracja
⬤ wysoce polecana przez niektórych czytelników.

⬤ Powolne tempo i meandrująca struktura
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za rozwlekłą
⬤ brak głębi i emocjonalnego zaangażowania
⬤ obecność nieścisłości historycznych
⬤ trudno się w nią wciągnąć
⬤ niektórzy uznali ją za niewystarczająco szczegółową w porównaniu do innych prac historycznych na ten sam temat.

(na podstawie 32 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Farewell, My Queen

Zawartość książki:

Niegdyś zadaniem Madame Agathe-Sidonie Laborde było czytanie na głos książek Marii Antoninie. Teraz przebywa na wygnaniu w Wiedniu, spoglądając dwadzieścia jeden lat wstecz na legendarne bogactwo Wersalu i skrupulatnie rekonstruując 14, 15 i 16 lipca 1789 roku.

Kiedy Agathe-Sidonie zostaje wezwana do boku królowej rankiem 14 lipca, Wersal jest miniaturowym wszechświatem, lśniącym wszelkimi zewnętrznymi pozorami szczęścia i władzy, zaludnionym szlachcicami o drobiazgowo skalibrowanej randze i prowadzonym zgodnie ze stuletnim rytuałem zwanym Idealnym Dniem. Ale wraz z szokującą wiadomością, że ktoś obudził króla w nocy, porządek zaczyna się rozpadać, a wieść o upadku Bastylii przedostaje się na dwór. Wkrótce piękno Wersalu staje się jedynie skorupą, w której narasta panika i chaos.

Agathe-Sidonie obserwuje, jak próby ucieczki królowej zostają przerwane; jej najbardziej intymny przyjaciel ją zdradza; a król, zdający się lunatykować przez ten kryzys, nigdy nie zmienia swojej rutyny odwiedzania Salonu Apollo kilka razy dziennie, aby skonsultować się z gigantycznym kryształowym termometrem. Od najmniejszego strychu po Salę Lustrzaną, gdzie Maria Antonina stoi samotna i przerażona w ciemności, Chantal Thomas pokazuje nam świat na skraju zapomnienia i intymny portret kobiety, która niczym "ogień w ruchu" była jego centrum.