Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje „Sailing the Graveyard Sea” podkreślają, że jest to dobrze zbadana narracja historyczna o jedynym buncie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, prezentująca mieszankę wciągającej fabuły i szczegółów faktograficznych, choć niektórzy czytelnicy uznali niektóre jej części za powolne i suche. Wielu chwaliło zdolność autora do uczynienia złożonych wydarzeń przystępnymi i intrygującymi, choć kilku krytykowało go za brak rozwiązania i kreatywności w stylu.
Zalety:Dobrze zbadana narracja, wciągająca fabuła, przystępna dla czytelników niezaznajomionych z literaturą faktu, szczegółowy kontekst historyczny i ciekawe spostrzeżenia na temat postaci.
Wady:Niektóre fragmenty są powolne i suche, czasami nadmiernie polegają na dokładności faktów, brak kreatywnego polotu w pisaniu, a kilku czytelników uważało, że brakuje jasnego rozwiązania w odniesieniu do wydarzeń.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Sailing the Graveyard Sea: The Deathly Voyage of the Somers, the U.S. Navy's Only Mutiny, and the Trial That Gripped the Nation
Zawartość książki:
Porywająca opowieść o jedynym buncie w historii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych - mało znanym wydarzeniu, które kosztowało życie trzech niewinnych młodych mężczyzn - po części zagadka morderstwa, po części dramat sądowy, równie porywająca i dramatyczna jak bestsellerowe powieści Patricka O'Briana.
16 grudnia 1842 roku amerykański bryg wojenny Somers zarzucił kotwicę w Brooklyn Harbor pod koniec rejsu, którego celem było nauczenie grupy nastolatków podstaw marynarskiego życia. To pozornie nieszkodliwe ćwiczenie zakończyło się jednak katastrofą. Komandor Alexander Slidell Mackenzie zszedł na ląd, mówiąc, że ledwo zapobiegł buntowi, w którym zginąłby on i jego oficerowie. Niektórzy z udaremnionych buntowników byli trzymani pod strażą, ale trzech zostało powieszonych: bosman Samuel Cromwell, marynarz Elisha Small i pełniący obowiązki midszypmana Philip Spencer, którego ojcem był sekretarz wojny John Spencer.
Osiemnastoletni Philip Spencer, według Mackenziego, był przywódcą, który zachęcił załogę do przejęcia statku i zostania piratami, gwałcąc i plądrując drogę przez stare hiszpańskie Main. I choć młody człowiek mógł być buntownikiem zafascynowanym piratami, wkrótce stało się jasne, że rozkaz skazujący trzech mężczyzn nie miał podstaw prawnych. Co gorsza, być może bunt nigdy tak naprawdę nie miał miejsca, a zamiast tego statek mógł zostać opanowany przez pełzającą histerię, która zakończyła się poświęceniem trzech niewinnych osób.
Po miesiącach oskarżeń i kontroskarżeń nastąpił bardzo publiczny sąd wojenny, który postawił Mackenziego przed sądem, a burza nastrojów anty-Navy przyciągnęła uwagę czołowych pisarzy tamtych czasów (Washington Irving uważał Mackenziego za bohatera; James Fenimore Cooper potępił go z zaciekłością, która wciąż kłuje). Ale wynikło z tego coś dobrego: publiczne oburzenie rejsem szkoleniowym Mackenziego dało początek Annapolis, miejscu, które w ciągu stulecia wyprodukowało największą marynarkę wojenną, jaką kiedykolwiek znał świat.
Żywo opowiedziana i wypełniona napiętą akcją opartą na stenogramach sądowych, mistrzowska relacja Snowa z tego prawie zapomnianego epizodu jest historią marynarki wojennej w najlepszym wydaniu.
