Żeglując blisko wiatru: Reminiscencje

Opinie czytelników

Autobiografia Dennisa Skinnera, chwalona za szczerość i uczciwość, oferuje fascynujący wgląd w jego życie i politykę. Podczas gdy wielu uważa ją za wciągającą i zabawną, niektórzy uważają, że brakuje jej skupienia i jest zbyt krytyczna wobec niektórych frakcji politycznych. Ogólnie rzecz biorąc, jest ona postrzegana jako odzwierciedlenie jego zaangażowania w sprawiedliwość społeczną i klasę robotniczą.

Wciągający styl pisania, bogate anegdoty z życia politycznego, silne poczucie uczciwości, humorystyczna i dowcipna narracja, wgląd w kwestie społeczne i osobiste pochodzenie, zaspokajają potrzeby czytelników zainteresowanych prawdziwymi doświadczeniami politycznymi i wartościami. Wielu uważa Skinnera za pryncypialnego bojownika o interesy klasy robotniczej.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest chaotyczna i pozbawiona struktury, z jednostronną perspektywą skupioną głównie na krytyce Partii Konserwatywnej. Niektórzy uważają, że przydałaby się lepsza redakcja i wyrażają rozczarowanie brakiem humoru i pokory. Niektóre krytyki przeciwników politycznych wydają się zbyt agresywne lub zawężone.

(na podstawie 261 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sailing Close to the Wind: Reminiscences

Zawartość książki:

Dennis Skinner, słynna Bestia z Bolsover, jest uwielbiany przez legiony zwolenników i szanowany, a także obawiany przez podziwiających go wrogów. Ognisty i szczery, z niesamowitą pamięcią, Skinner jest jednym z najbardziej znanych polityków w Wielkiej Brytanii. Pozostaje tak samo pełen pasji i zaangażowania w sprawy, które popiera, jak pierwszego dnia, kiedy wszedł do Izby Gmin w 1970 roku.

W dobie rosnącego cynizmu wobec polityków, dowcipny i bystry Skinner jest znany jako jasno płonąca latarnia zasad. Obserwował, jak premierzy przychodzą i odchodzą - Heath, Wilson, Callaghan, Thatcher, Major, Blair, Brown - a mimo to pozostaje nieskalany patronatem i kompromisem. Cameron odkrył popularność Skinnera, gdy reakcja opinii publicznej zmusiła obecnego premiera do przeprosin w parlamencie za nazwanie Skinnera dinozaurem, który powinien znaleźć się w muzeum.

Osiemdziesięcioletni Skinner ma wyjątkowe spojrzenie na powojenną Wielką Brytanię. Walczący w wielkich społecznych, przemysłowych i politycznych wstrząsach ostatniego półwiecza, opierał się opowiedzeniu swojej niezwykłej historii. Aż do teraz.