Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka została doceniona za wciągające i wnikliwe podejście do psychologii i psychiatrii, oferując krytyczne spojrzenie na kulturę instytucjonalną i promując indywidualną autonomię. Czytelnicy uważają ją za wzmacniającą i potwierdzającą, szczególnie w odniesieniu do kwestii zdrowia psychicznego. Niektórzy recenzenci zauważyli jednak, że niektóre części mogą nie być istotne dla wszystkich, co spowodowało, że ich uwaga się rozproszyła.
Zalety:Interesująca i wciągająca treść, oferuje ważne perspektywy zdrowia psychicznego, zachęca do krytycznego myślenia o kontroli instytucjonalnej, wzmacnia i potwierdza czytelników, z praktycznymi sugestiami dotyczącymi odzyskania autonomii.
Wady:Niektóre części książki mogą nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami, co prowadzi do zmniejszenia uwagi w tych sekcjach.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Commonsense Rebellion: Taking Back Your Life from Drugs, Shrinks, Corporations, and a World Gone Crazy
Zawartość książki:
W ostatnich latach branża zdrowia psychicznego była atakowana za nieważność swoich chorób, niewiarygodność diagnoz, niebezpieczeństwa związane z leczeniem i korupcję ze strony firm farmaceutycznych.
Commonsense Rebellion łączy tę krytykę i idzie dalej. Prawie 1 na 4 dorosłych Amerykanów przyjmuje leki psychiatryczne, a produkcja Ritalinu wzrosła o 800 procent od 1990 roku.
Jednak branża zdrowia psychicznego ubolewa nad faktem, że dwie trzecie z nas z możliwymi do zdiagnozowania zaburzeniami psychicznymi nie szuka leczenia. Ta książka dowodzi, że "instytucjonalne zdrowie psychiczne", stale rosnąca liczba chorób, zaburzeń i leków, odwróciło naszą uwagę od badania ważnego buntu przeciwko coraz bardziej bezosobowemu i przymusowemu "społeczeństwu instytucjonalnemu", które czci szybkość, władzę i technologię. Stworzyło to fantastyczne bogactwo - przynajmniej dla niektórych - ale jego lekceważenie ludzkiej autonomii, społeczności i różnorodności ma swoją cenę.
Depresja wzrosła dziesięciokrotnie od 1900 roku, a liczba samobójstw wśród nastoletnich chłopców potroiła się od 1960 roku. Czy ludzka genetyka i poziom serotoniny zmieniły się tak bardzo, czy może społeczeństwo?
