Zdrada na procesie: Stany Zjednoczone kontra Jefferson Davis

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Oryginalny tytuł:

Treason on Trial: The United States V. Jefferson Davis

Zawartość książki:

Bezpośrednio po zakończeniu wojny secesyjnej urzędnicy federalni schwytali, uwięzili i oskarżyli Jeffersona Davisa o zdradę stanu. W przypadku uznania za winnego, byłemu prezydentowi Konfederacji groziła egzekucja za jego rolę w wywołaniu wojny przeciwko Stanom Zjednoczonym. Choć rząd federalny dochodził swoich praw przez ponad cztery lata, sprawa nigdy nie trafiła na wokandę sądową. Robert Icenhauer-Ramirez w kompleksowej analizie sagi Treason on Trial sugeruje, że choć polityka krajowa odegrała rolę w kierunku procesu, działania mniej znanych osób ostatecznie doprowadziły do niepowodzenia w skazaniu Davisa.

Na początku dwie główne frakcje opowiadały się przeciwko rozpatrzeniu sprawy. Wpływowi mieszkańcy północy obawiali się perspektywy publicznego procesu, obawiając się, że ponownie otworzy on rany wojenne i uczyni z Davisa męczennika. Z drugiej strony, biali południowcy wskazywali na traktowanie i ściganie Davisa jako mściwe ze strony rządu federalnego. Co więcej, utrzymywali oni, że prawo do secesji z Unii pozostawało w granicach prawa, skutecznie łącząc oskarżenie Davisa o zdradę z konstytucyjnością secesji.

Chociaż Icenhauer-Ramirez zgadza się, że polityka odegrała rolę w sprawie, sugeruje, że skupienie się wyłącznie na tym aspekcie przesłania znaczenie uczestników. W sprawie Stany Zjednoczone przeciwko Jeffersonowi Davisowi wybitni prawnicy reprezentowali obie strony. Według Icenhauera-Ramireza, Luciusowi H. Chandlerowi, lokalnemu prokuratorowi, brakowało umiejętności i temperamentu niezbędnych do postawienia sprawy na gruncie, który doprowadziłby do procesu. Co więcej, prezes Sądu Najwyższego Salmon P. Chase nie miał ochoty przewodniczyć tej dzielącej sprawy i celowo utrudniał wysiłki prokuratury. Zręczna analiza w Treason on Trial ilustruje, w jaki sposób komplikacje spowodowane przez Chandlera i Chase'a doprowadziły do trzyletniego opóźnienia i ostatecznie do oddalenia sprawy w 1868 roku, kiedy to prezydent Andrew Johnson udzielił amnestii tym, którzy brali udział w zbrojnej rebelii.