Demoted Planet
Żałobne i nieskazitelne, pogrążone w żałobie i eleganckie, te zapierające dech w piersiach wiersze pochylają się nisko jak pięć owdowiałych żyraf, które po raz pierwszy uczą się, jak przejść pod poprzeczką żałoby. Zabierają czytelników do nieskazitelnego dźwięku, jaki wydaje półciężarówka, gdy miażdży pięć studentek pielęgniarstwa lub do miejsca, w którym nigdy nie można spojrzeć na krewetki koktajlowe lub lodówkę i jej czoło w ten sam sposób. Te wiersze sprawiają, że po dekadzie spędzonej w bieliźnie zwanej khaki, znów chce się nosić dżinsy.
- Vi Khi Nao, sędzia Charlotte Mew Prize.
Często mówimy o tym, że nasze doświadczenia - zwłaszcza te trudne - pozostawiają blizny, które z czasem tylko się powiększają, jak uszkodzenia pnia rosnącego drzewa. Ale wiersze Demoted Planet robią to, czego oczekuję od całej poezji Katherine Fallon: poprzez fantastyczne obrazy, odwagę i odrobinę humoru przypominają nam, że nawet najgorsze z naszych doświadczeń można przekształcić w coś lepszego.
-Michael Meyerhofer, autor Ragged Eden.
Z cichym szacunkiem i surową wrażliwością, Demoted Planet śledzi tkankę łączną między przed i po wstrząsającej chorobie i śmierci rodzica, ujawniając, jak dziecko z czasem uczy się radzić sobie z chorobą. Katherine Fallon bada złożone relacje ojca z rodziną, jego życiową pracą i nietykalnymi światami poza sferą jego żywych doświadczeń. Te elegijne wiersze przepełnione są bolesnymi, często dysonansowymi lukami pamięci między osobą, która nas wychowuje, a kruchą istotą, którą się staje; mężczyzną za kamerą i jego chorym ciałem na wystawie.
-Nicole Steinberg, autorka książki Glass Actress.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)