Zbyt ważne dla generałów: Przegrana i wygrana pierwsza wojna światowa

Opinie czytelników

Recenzenci chwalą książkę za wnikliwą i krytyczną analizę I wojny światowej, podkreślając wady przywództwa wojskowego i strategii, zapewniając jednocześnie solidny przegląd konfliktu. Czytelnicy uznali tekst za przejrzysty i wciągający, a wielu z nich doceniło znaczenie książki dla współczesnych dyskusji na temat strategii wojskowej. Niektórzy czytelnicy zauważyli jednak drobne niedociągnięcia, takie jak brak głębi w niektórych obszarach i brak tłumaczeń cytatów obcojęzycznych.

⬤ Wnikliwa i mądra analiza I wojny światowej.
⬤ Przejrzysty styl pisania, który jest wciągający i przystępny.
⬤ Zapewnia kompleksowy przegląd wojny i krytykę przywódców wojskowych, szczególnie podkreślając porażki brytyjskich i francuskich generałów.
⬤ Zachęca czytelników do krytycznego myślenia o narracjach historycznych i strategiach wojskowych.
⬤ Istotne lekcje dla współczesnego myślenia wojskowego.

⬤ Drobne niedociągnięcia obejmują cytowanie zagranicznych źródeł bez angielskich tłumaczeń.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że książka jest zbyt krótka i brakuje jej głębi w niektórych obszarach analizy taktycznej.
⬤ Pragnienie bardziej dogłębnej eksploracji operacyjnej zdolności adaptacyjnej Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych.
⬤ Niektóre krytyki mogą wydawać się zbyt surowe lub jednostronne w stosunku do przywódców wojskowych.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Too Important for the Generals: Losing & Winning the First World War

Zawartość książki:

Jednym z najważniejszych pytań w toczących się dyskusjach i debatach na temat I wojny światowej jest to, dlaczego zwycięstwo trwało tak długo i wymagało tak przerażających kosztów ludzkich.

W tej nowej historii Allan Mallinson udziela odpowiedzi, które są zarówno niepokojące, jak i kontrowersyjne, i mają współczesny oddźwięk. Kwestionuje rosnący konsensus wśród historyków, że brytyjscy generałowie nie ponoszą winy za straty - że biorąc pod uwagę wielkość ich zadania, zrobili to najlepiej, jak tylko mogli.

Nie zgadza się z popularnym poglądem, że „amatorskie” opinie na temat strategii polityków, takich jak Lloyd George, a zwłaszcza Winston Churchill, przedłużyły wojnę i zwiększyły liczbę ofiar. Wręcz przeciwnie, twierdzi, że jeszcze przed rozpoczęciem wojny Churchill miał znacznie bardziej realistyczne, inteligentne i humanitarne podejście do strategii niż którykolwiek z admirałów czy generałów, podczas gdy bardzo niewielu starszych oficerów było w stanie sprostać intelektualnemu wyzwaniu prowadzenia wojny na taką skalę. Mallinson argumentuje, że od pierwszego dnia wojny Wielka Brytania dała się zwieść absurdalnie błędnej francuskiej doktrynie wojskowej i w rezultacie zapłaciła niepotrzebnie wysoką cenę w ofiarach.

Pokazuje, że Lloyd George zbyt dobrze rozumiał katastrofalnie dysfunkcjonalny stan polityki wojskowej i walczył z ciężarem wojskowej opozycji, aby go naprawić. Twierdzi też, że zarówno Brytyjczycy, jak i Francuzi nie docenili wkładu Amerykanów w zwycięstwo, a po wojnie nie uznali go w pełni.