Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Oryginalny tytuł:
Always Be Prepared: A 'New Apologetics' Course for Catholic Secondary Schools
Zawartość książki:
Apologetyka to sztuka dostarczania uzasadnionych wyjaśnień lub obrony własnego stanowiska lub przekonań krytykom lub pytającym. Dla chrześcijan jednym z pierwotnych wezwań do zaangażowania się w apologetykę był św. Piotr Apostoł, który napominał wierzących, aby "zawsze byli gotowi do obrony przed każdym, kto domaga się od was wyjaśnienia nadziei, która w was jest", dodając, że powinniśmy to robić "z łagodnością i szacunkiem" (1Pet. 3:15). Była to apologetyka ściśle związana z ewangelizacją. Apologetyka zawsze zajmowała ważne miejsce w życiu Kościoła. Wielu wielkich Ojców Kościoła, Doktorów i Świętych na przestrzeni dziejów angażowało się w apologetykę, aby bronić katolickiego nauczania przed wyzwaniami i atakami płynącymi ze wszystkich stron. Postacie takie jak święci Atanazy, Hieronim i Augustyn z Hippony od razu przychodzą na myśl. Świat anglojęzyczny wydał wielu znakomitych apologetów, w tym św. Johna Henry'ego kardynała Newmana, arcybiskupa Fultona J. Sheena, Hilaire'a Belloca, G.K. Chestertona, Franka Sheeda, o. Rumble'a i Carty'ego itp. Niektórzy z nich byli konwertytami na katolicyzm, inni katolikami od kołyski. Wszyscy, zarówno świeccy, jak i duchowni, kochali wiarę katolicką, znali jej prawdziwość i pragnęli dzielić się nią z innymi. Ich pisma łączyły w sobie Pismo Święte, rozum, osobiste świadectwo, dowcip i odrobinę pugilaresu. Jednak od lat sześćdziesiątych zainteresowanie apologetyką znacznie spadło.
Dla wielu stała się przestarzała, niemodna i nieistotna. Kłótnie na temat przekonań religijnych były albo złe maniery, albo obraźliwe, albo jedno i drugie. Teraz wydawało się, że najlepiej jest zachować swoje przekonania religijne dla siebie, ponieważ "twoja prawda jest tak samo dobra jak moja". "Apologetyka w znacznym stopniu zniknęła z katolickiej akademii, seminarium i programów szkolnych. Pomimo swojego upadku, apologetyka ostatecznie powróciła, przynajmniej częściowo. Nigdy nie została odrzucona przez Sobór Watykański II (Lumen Gentium10 i 11, Dignitatis Humanae14, Apostolicam Actuositatem6) ani przez posoborowych papieży. Papież Jan Paweł II dostarczył "magna carta" dla "nowej apologetyki", która w istocie była powrotem do biblijnego nakazu św: "... potrzebujemy nowej apologetyki, dostosowanej do dzisiejszych potrzeb, która będzie pamiętać, że naszym zadaniem nie jest tylko wygrywanie argumentów, ale zdobywanie dusz, angażowanie się nie w ideologiczne kłótnie, ale w obronę i promowanie Ewangelii...". Ta nowa apologetyka będzie również musiała tchnąć ducha człowieczeństwa, tę współczującą pokorę, która rozumie niepokoje i pytania ludzi i która nie jest szybka, by zakładać w nich złą wolę lub złą wiarę. "Każde odrodzenie apologetyki powinno być mile widziane, zwłaszcza w obliczu wielu nowych i rosnących wyzwań stojących przed Kościołem i światem.
Potrzeba apologetyki jest najbardziej dotkliwa dla młodych ludzi, którzy są bardzo podatni na rosnący wpływ "nowego ateizmu", postmodernistycznego zaprzeczenia obiektywnej prawdy, rewolucji seksualnej, fundamentalistycznego chrześcijaństwa i prozelityzmu islamu.
