Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Professions Of A Lucky Jew
W 1932 roku Benno Weiser Varon był studentem medycyny w Wiedniu. Podczas bójki w Instytucie Anatomicznym uratował żydowskiego kolegę ze studiów, roztrzaskując czaszkę ogromnego nazisty dwoma metalowymi kluczami, podczas gdy około trzydziestu nazistów przyglądało się temu z górnego piętra. Uznał to wydarzenie za swój rytuał przejścia, w którym udowodnił sobie, że „Żydzi nie są tchórzami”. „Życie dało mu wiele okazji, by udowodnić to ponownie.
Żydowski Rambo? Wcale nie. Koledzy z Wiednia pamiętają go z tego, że ich rozśmieszał. Pisał, reżyserował i występował w kabaretach literackich. Gerhard Bronner, czołowy wiedeński konferansjer, twierdzi, że oglądanie występów Weisera zainspirowało go do wyboru kariery.
„Jedyne, co mogłem zabrać z nazistowskiego Wiednia”, mówi Weiser Varon, »to mój akcent«. „Ale eksportował także swojego ducha walki. Jako pierwszy felietonista w Ekwadorze, łącząc dramat z satyrą, dawał wiarę tym, którzy kibicowali aliantom, a zgagę potężnej nazistowskiej kolonii. Mocarstwa Osi sponsorowały siedem tygodników, by przeciwdziałać jego wpływom, była interpelacja w parlamencie, „obietnica” ministra spraw wewnętrznych, by go uciszyć, op-ed podwójny z dyplomatą Vichy. New York Times, relacjonując jego walkę, nazwał go jednym z najbardziej znanych felietonistów Ameryki Łacińskiej.
W 1946 r. Światowa Organizacja Syjonistyczna zaangażowała go w kampanię mającą na celu przekonanie narodów Ameryki Łacińskiej o słuszności żydowskiej walki o państwowość. Niszą w historii Varona jest rezolucja ONZ o podziale Palestyny z 1947 roku. Encyclopedia Judaica przypisuje mu i jego współpracownikowi decydujące głosy w Ameryce Łacińskiej. W 1964 r. Golda Meir mianowała go ambasadorem w kolejnych krajach Ameryki Łacińskiej. W 1970 r. Baron przeżył zamach palestyńskich terrorystów. W 1972 r. wycofał się z dyplomacji i powrócił do dziennikarstwa.
Varon poznał Alberta Einsteina i Aleksandra Kerensky'ego, a także Who's Who latynoamerykańskich pisarzy, malarzy, intelektualistów i mężów stanu, takich jak Perón, Castro, Somozowie, Stroessner. Zajął również drugie miejsce w konkursie dowcipów z Bobem Hope'em i wraz ze swoją żoną-aktorką napisał sztukę „A Letter to the Times”, która została wyprodukowana zarówno w języku angielskim, jak i hiszpańskim.