Zawinięte w całun: Kronika Męki Pańskiej

Opinie czytelników

Książka „Wrapped Up In The Shroud” autorstwa Josepha Marino oferuje fascynującą osobistą narrację przeplataną rygorystycznymi badaniami Całunu Turyńskiego, kwestionując zdyskredytowane wyniki datowania radiowęglowego. Autor dzieli się swoją osobistą podróżą, w tym głęboką relacją ze swoją zmarłą żoną, Sue Benford, i ich wspólnymi wysiłkami w badaniach nad Całunem. Recenzje podkreślają zarówno emocjonalną głębię wspomnień, jak i naukowe aspekty analizy Całunu.

⬤ Wciągająca osobista historia
⬤ dobrze zbadane historyczne i naukowe spostrzeżenia
⬤ emocjonalna głębia
⬤ inspiracja podróżą Marino i jego relacją z żoną
⬤ pasja autora do tematu
⬤ szczegółowy opis osiągnięć badawczych
⬤ przemawia zarówno do sceptyków, jak i wierzących.

⬤ Niektórzy mogą uznać język za zbyt techniczny, szczególnie w załącznikach
⬤ niektóre segmenty mogą wydawać się sceptyczne dla niektórych czytelników, prowadząc do potencjalnych wątpliwości co do wyciągniętych wniosków
⬤ prawdopodobnie przytłaczająca ilość szczegółów dla zwykłych czytelników.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Wrapped Up In The Shroud: Chronicle of a Passion

Zawartość książki:

Joseph G. Marino w książce Wrapped Up in the Shroud: Chronicle of a Passion (poprawiona i zaktualizowana w stosunku do oryginalnej wersji z 2011 r.), opowiada o swoim młodzieńczym życiu skupionym nieco bez celu na sporcie, po którym nastąpiło rosnące zainteresowanie religią i ostatecznie Całunem Turyńskim. Z tego zrodziło się poczucie celu, które przyciągnęło go do zawodu katolickiego mnicha. Dzięki swojemu wszechogarniającemu zainteresowaniu Całunem poznał piękną młodą kobietę, równie zafascynowaną enigmatyczną tkaniną i podjął bolesną decyzję o porzuceniu życia zakonnego, aby być z nią.

Pracując razem, pan Marino i jego żona, M. Sue Benford, byli współautorami kilku artykułów postulujących średniowieczny splot jako prawdopodobną przyczynę nieoczekiwanej i nieprawidłowej średniowiecznej daty testów radiowęglowych z 1988 roku. Ich hipoteza została potwierdzona przez chemika z Los Alamos, nieżyjącego już Raymonda N. Rogersa, który opublikował swoje odkrycia w recenzowanym czasopiśmie naukowym.

Wspomnienia przybierają przejmujący obrót, gdy u Benforda zdiagnozowano szybko rozwijający się rak.

Zapewniając cenny bonus dla poważnych wielbicieli Całunu, Marino po raz pierwszy udostępnia wiele znaczących, wcześniej niepublikowanych materiałów, w tym prywatną korespondencję kilku kluczowych naukowców zajmujących się Całunem, w tym Rogersa i niesławnego sceptyka, nieżyjącego już Waltera McCrone.