Zawias

Opinie czytelników

HINGE autorstwa Molly Spencer to poetycka medytacja na temat macierzyństwa, czasu i wzajemnych powiązań ziemi, domu i tożsamości. Utwór charakteryzuje się bogatymi obrazami i emocjonalną głębią, co czyni go refleksyjną lekturą na ciemniejsze dni późnej jesieni i zimy.

⬤ Oszałamiające i odważne obrazy
⬤ bogate szczegóły
⬤ elegancki i żałobny głos
⬤ eksploruje głębokie tematy macierzyństwa i tożsamości
⬤ wywołuje silne emocje i wizualizacje
⬤ pięknie wykonany język.

⬤ Emocjonalna głębia może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami
⬤ tematy mogą być zbyt ponure dla niektórych
⬤ może być postrzegana jako powolna.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hinge

Zawartość książki:

Odnajdywanie radości i piękna w obliczu cierpienia.

Czytelnicy wkraczają do "zahamowanego świata", w którym punkty orientacyjne - rzeka, dom, własne ciało kobiety - stały się nierozpoznawalne w miejscu tak zniekształconym i niebezpiecznym, jak każda ze starych opowieści, które poetka Molly Spencer remasteruje w tym eleganckim, żałobnym zbiorze. W micie i pamięci, poprzez znane historie na nowo wyobrażone, tworzy poezję dla każdego, kto kiedykolwiek potknął się, niechcący, na pustkowiu. W tych urzekających wierszach mit staje się częścią arsenału używanego do konfrontacji z wadami i porażkami naszych zawodnych ciał. Ta poetycka kolekcja lamentów, wspomnień i ukojenia, przypominająca trajektorię elegii, zmaga się z tym, jak pogodzić się z cierpieniem, jednocześnie odnajdując radość, sens i piękno.

Spencer naprzemiennie porusza się między tym, co kliniczne, a tym, co domowe, dezorientacją i reorientacją, podziwem i świadomością. Wraz z pojawieniem się bolesnej przewlekłej choroby, ciało i geografia psychiczna stają się wrogie i obce. W stracie i żalu, w fizycznych i psychologicznych krajobrazach, Spencer poszukuje relacji między ciałem kobiety a jej domem - miejscami, w których jest zarówno panem, jak i niewolnikiem - i poluje na znaczenie cierpienia. Wreszcie, z niechętną akceptacją, mamy hipotezę na wszystkie pory roku: jest cierpienie, jest miłosierdzie; nie są oddzielone, ale są dla siebie nawzajem i z siebie nawzajem.