Zaufanie do wrogów

Opinie czytelników

Książka stanowi akademicką analizę zaufania interpersonalnego w stosunkach międzynarodowych, w szczególności tego, jak wpływa ono na politykę zagraniczną między przeciwnikami. Podkreśla znaczenie relacji osobistych, wspomnień historycznych i złożoności budowania zaufania wśród przywódców.

⬤ Dobrze zbadana i napisana
⬤ cenny wkład w literaturę na temat komisji prawdy
⬤ oferuje głęboki wgląd w dynamikę zaufania
⬤ ustrukturyzowana i dobrze uargumentowana
⬤ zawiera przykłady z prawdziwego świata.

⬤ Suchy i akademicki ton
⬤ może nie zaangażować zwykłych czytelników
⬤ wyzwanie dla osób bez doświadczenia w temacie
⬤ poleganie na fikcyjnych przykładach może umniejszyć jego wiarygodność.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Trusting Enemies

Zawartość książki:

W jaki sposób dwóch wrogów może przekształcić swoje relacje we współpracę? Punktem wyjścia dla tej książki jest to, że dyscyplina stosunków międzynarodowych nie wykonała dobrej roboty, aby odpowiedzieć na to pytanie, a powodem tego jest to, że koncepcja zaufania - i możliwość budowania nowych, opartych na zaufaniu relacji między wrogami - została zmarginalizowana przez dyscyplinę. Autor argumentuje, że aby zrozumieć, w jaki sposób wrogowie współpracują, musimy skupić się na potencjale budowania opartych na zaufaniu relacji między przywódcami państw. Książka dowodzi, że to właśnie budowanie osobistych relacji opartych na zaufaniu ponad podziałami między wrogami daje największą szansę na przełamanie "obrazów wroga", które napędzają rywalizację o bezpieczeństwo.

Dotychczasowe teorie dotyczące budowania zaufania w dyscyplinie stosunków międzynarodowych koncentrowały się na poziomie państwowym i indywidualnym. Nicholas Wheeler opowiada się za nowym poziomem analizy - poziomem interpersonalnym - i pokazuje, w jaki sposób budowanie zaufania między przywódcami zmienia możliwości współpracy między państwami. Pokazuje, w jaki sposób proces tworzenia więzi międzyludzkich między dwoma przywódcami - zwłaszcza poprzez dyplomację twarzą w twarz - może prowadzić do tego, co nazywa "skokiem do zaufania". Rozwija swoją argumentację poprzez trzy szczegółowe studia przypadków: interakcje między przywódcami USA i ZSRR Ronaldem Reaganem i Michaiłem Gorbaczowem; relacje między premierem Indii Atalem Bihari Vajpayee i jego pakistańskim odpowiednikiem Nawazem Sharifem w kontekście procesu pokojowego w Lahore; oraz nieudane próby Baracka Obamy zbudowania relacji opartej na zaufaniu z irańskim ajatollahem Ali Chamenei.

Książka stanowi najbardziej autorytatywną ocenę dotychczasowych badań nad zaufaniem w stosunkach międzynarodowych i rozwija teorię, która wyjaśnia, w jaki sposób interpersonalne relacje oparte na zaufaniu stają się możliwe na najwyższych szczeblach dyplomacji; relacje, które przekształcając obrazy wroga, odtwarzają możliwości działania państwa w sytuacjach konfliktowych.