Zasady mówienia do widzenia

Opinie czytelników

Książka bada życie Katherine Taylor, młodej kobiety nawigującej przez lata dwudzieste i trzydzieste, zmagającej się z dysfunkcyjną dynamiką rodziny, przyjaźniami i romantycznymi uwikłaniami. Recenzje podkreślają mieszankę humoru i smutku w jej podróży, choć opinie na temat rozwoju postaci i ogólnego zaangażowania są bardzo zróżnicowane.

** Dowcipny i wciągający styl pisania, który oddaje humor i możliwe do odniesienia doświadczenia życiowe. ** Mocne przedstawienie złożonych relacji międzyludzkich i dynamiki rodziny. ** Niektórzy czytelnicy uznali ją za wnikliwą i prawdziwie poruszającą opowieść o dojrzewaniu. ** Postacie i fabuła rezonują ze zmaganiami i egzystencjalnymi dylematami pokolenia. ** Unikalna mieszanka humoru i głębi, która łączy się z czytelnikami na różnych poziomach.

** Wielu czytelników uważało, że postaciom brakowało głębi i często były jednowymiarowe. ** Niektóre recenzje opisywały powieść jako przygnębiającą, z naciskiem na dysfunkcyjne relacje bez większego rozwoju osobistego. ** Krytyka dotycząca wtórności lub braku spójnej historii. ** Mieszane uczucia co do tego, czy książka powinna być sklasyfikowana jako lekka, czy też zawierała cięższe tematy. ** Część czytelników uznała głównego bohatera za niesympatycznego lub frustrującego.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rules for Saying Goodbye

Zawartość książki:

W świecie Kate Taylor, bohaterki Rules for Saying Goodbye, przyjemność i melancholia są bliskimi sąsiadami - jak letnie kapelusze i kotły z homarami ściśnięte razem w małej szafie jej mieszkania na Manhattanie.

W tej przezabawnej, słodko-gorzkiej historii śledzimy losy młodej Kate od jej dzieciństwa we Fresno w Kalifornii, poprzez karierę w chłodnej szkole przygotowawczej w Nowej Anglii, aż po życie na Manhattanie, gdzie znajduje czasami rozproszone, czasami efektowne życie z koktajlami za czternaście dolarów, pustymi szafkami i ekstrawagancko nieodpowiednimi mężczyznami. W tym dowcipnym i wzruszającym debiucie prawdziwa Katherine Taylor opisuje moment, w którym przestajesz czekać, aż coś się wydarzy, i sam zaczynasz tego szukać.