Zasadniczo dwubiegunowy: Maniakalny śmiech przez mroczne delirium polarnej zimy... lub dwóch

Opinie czytelników

Książka zapewnia wciągający i humorystyczny wgląd w życie w polarnych stacjach badawczych, łącząc obserwacje naukowe z osobistymi anegdotami i refleksjami na temat wyzwań ekstremalnych środowisk. Dzięki temu czytelnik lepiej zrozumie poświęcenia, jakich dokonują badacze w Arktyce i na Antarktydzie.

Autentyczny portret arktycznych i antarktycznych doświadczeń, wciągający tekst, który równoważy humor z poważnymi tematami, pouczający i zabawny, oddaje piękno odizolowanych krajobrazów, zawiera osobiste historie, które wywołują głębsze uznanie dla życia badań polarnych.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać opisane ekstremalne i odizolowane warunki za niepokojące, a nie każdy może odnieść się do humoru zastosowanego w całej narracji lub go docenić.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Basically Bipolar: Laughing Maniacally through the Dark Delirium of a Polar Winter . . . or two

Zawartość książki:

W pewnym momencie pomyślisz: "Ci ludzie to wariaci" i będziesz mieć rację. Możesz nagle zacząć cieszyć się z małych rzeczy w życiu, takich jak światło słoneczne (duża mała rzecz) lub temperatury powyżej zera (równie odczuwalne). Możesz nie wiedzieć, że brak tych rzeczy może doprowadzić człowieka do szaleństwa. Lub, w tym przypadku, jeszcze bardziej.

Właśnie taką drogę wybrało pięciu facetów, którzy spędzają razem odizolowaną zimę na szczycie pokrywy lodowej Grenlandii. Dorzućmy do tego kolosalne efekty specjalne, zagadkę morderstwa, samozapłon, odrobinę nauki o zmianach klimatycznych i najdłuższy pościg samochodowy, jaki kiedykolwiek uchwycono w druku, a otrzymamy Basically Bipolar.

Prawdę powiedziawszy, żadna z tych rzeczy nie występuje na tych stronach (z wyjątkiem nauki o zmianach klimatycznych - przepraszam), ale prawdopodobnie będą one występować w dowolnym momencie w mentalności bohatera na krawędzi szaleństwa, z którego można się śmiać, gdy traci swoje kulki.

Nie martw się, wie, że przeżyje, ponieważ robił to już wcześniej - na Antarktydzie - i dobrowolnie zdecydował się zrobić to ponownie, więc to naprawdę jego cholerna wina. Aby uspokoić twoje obawy i zepsuć zakończenie, w końcu wychodzi.