The Principle of the Separation of Powers: A Defense
Podział władzy jest jedną z najbardziej cenionych zasad rządu konstytucyjnego w tradycji zachodniej. Pomimo swojego prestiżowego statusu, zawsze budziła jednak kontrowersje. Atakowano ją za to, że jest nieadekwatna do realiów instytucjonalnych.
Za to, że nie ma zastosowania do systemów parlamentarnych.
Za brak przekonujących podstaw normatywnych, a nawet za szkodliwość, ponieważ utrudnia zarówno natychmiastowe egzekwowanie woli ludu, jak i skuteczne przywództwo polityczne. Obecne kryzysy polityczne na całym świecie, w szczególności wzrost populistycznych demokracji i autorytarnych reżimów, sprawiają jednak, że zasada ta jest warta bliższej, bardziej pozytywnej analizy. Niniejsza książka podsumowuje krytykę zasady podziału władzy i próbuje zaproponować jej nowe normatywne ujęcie. Argumentuje, że podział władzy nie może ograniczać się do instytucji rządowych, agencji i procedur decyzyjnych. Musi on raczej wywodzić się z samych podstaw rządzenia, z samych pojęć porządku politycznego i wyartykułowanego rządu oraz z odrębnych, choć powiązanych pojęć władzy społecznej i rządowej oraz autorytetu. Po dokonaniu tych rozróżnień łatwiej jest ustanowić podziały instytucjonalne. W przeciwieństwie do klasycznych i najbardziej współczesnych koncepcji tej zasady, niniejszy opis opowiada się za relacyjną i negatywną koncepcją podziału władzy. Władza ustawodawcza jest postrzegana jako ta, w której władza polityczna, władza polityczna i władza społeczna są reprezentowane w równym stopniu. Władza wykonawcza jest najlepiej rozumiana jako wykluczająca władzę społeczną, podczas gdy władza sądownicza charakteryzuje się sprzeciwem wobec wpływu władzy politycznej.
Koncepcja ta pozwala uniknąć pułapek esencjalizmu i funkcjonalizmu oraz sprawia, że zasada ta ma zastosowanie w znacznie szerszym kontekście międzynarodowym.
