External Governance as Security Community Building: The Limits and Potential of the European Neighbourhood Policy
Europejska Polityka Sąsiedztwa (EPS) miała początkowo na celu stworzenie "kręgu przyjaciół otaczającego Unię, od Maroka po Rosję i Morze Czarne" (Prodi, 2002).
Dziś jednak stale pogarszająca się sytuacja bezpieczeństwa w regionie wyraźnie pokazuje, że cel ten nie został osiągnięty. Wraz z wojnami na Ukrainie, w Syrii i Libii, sąsiedztwo Unii można lepiej opisać jako "pierścień ognia".
Czy oznacza to, że polityka ta zawiodła i że potrzebna jest alternatywna polityka wobec sąsiadów UE? Czy też należy postrzegać te wydarzenia jako tymczasowe niepowodzenia spowodowane czynnikami zewnętrznymi pozostającymi poza kontrolą UE? Porównując podejście UE do jej wschodnich i południowych sąsiadów, niniejszy tom stara się odpowiedzieć na te nadrzędne pytania. Autorzy stwierdzają, że UE nadal ma do odegrania potencjalną rolę w zapewnianiu bezpieczeństwa regionalnego, ale istnieje ryzyko, że rola ta będzie coraz bardziej podważana, jeśli nie będzie w coraz większym stopniu uwzględniać szerszych realiów geostrategicznych w obu regionach.