Zarys

Opinie czytelników

Powieść Rachel Cusk „Outline” to wyjątkowa eksploracja opowiadania historii, w której główna bohaterka, Faye, pisarka, zbiera historie od różnych ludzi, których spotyka w Atenach, prowadząc kurs pisania. Narracja pozbawiona jest tradycyjnej fabuły i skupia się bardziej na wglądach postaci poprzez dialogi, pozostawiając Faye jako enigmatyczną postać, której własna historia pozostaje w dużej mierze niezbadana.

Pisarstwo opisywane jest jako piękne, ostre i wnikliwe, oferujące bogate studia postaci i wciągające rozmowy. Powieść zapewnia prowokujące do myślenia spojrzenie na tożsamość i opowiadanie historii, pokazując, w jaki sposób jednostki ujawniają swoje osobiste narracje. Wielu recenzentów docenia unikalne podejście Cusk do powieści i jej zdolność do tworzenia głębi z pozornie oderwanych od siebie rozmów.

Kilku czytelników uznało brak centralnej linii fabularnej za niezadowalający, opisując powieść jako zbyt rozwlekłą i chaotyczną. Postać głównego bohatera pozostaje niejasna i mglista, co prowadzi do mieszanych uczuć co do emocjonalnego zaangażowania. Niektórzy recenzenci wyrazili rozczarowanie powierzchownością rozmów i brakiem głębszych powiązań lub rozwoju fabuły.

(na podstawie 424 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Outline

Zawartość książki:

Finalistka Folio Prize, Goldsmiths Prize, Scotiabank Giller Prize i Baileys Women's Prize for Fiction

Jedna z dziesięciu najlepszych książek roku według The New York Times

Książka wyróżniona przez New York Times Book Review i uznana za najlepszą książkę roku przez The New Yorker, Vogue, NPR, The Guardian, The Independent, Glamour i The Globe and Mail

Wybrana jako jedna z piętnastu niezwykłych książek autorstwa kobiet, które kształtują sposób, w jaki czytamy i piszemy w XXI wieku przez krytyków The New York Times

Zarys Rachel Cusk to powieść w dziesięciu rozmowach. Rzadka i klarowna, podąża za powieściopisarką prowadzącą kurs kreatywnego pisania podczas upalnego lata w Atenach. Prowadzi swoich studentów w ćwiczeniach z opowiadania historii. Spotyka się z innymi odwiedzającymi ją pisarzami na kolacji. Idzie popływać w Morzu Jońskim ze swoim sąsiadem z samolotu. Ludzie, których spotyka, opowiadają jej o sobie: o swoich fantazjach, lękach, ulubionych teoriach, żalach i tęsknotach. A dzięki tym ujawnieniom rysuje się portret narratorki, portret kobiety uczącej się stawiać czoła wielkiej stracie.