Zapomniany pamiętnik Johna Knoxa: Rok z życia urzędnika Sądu Najwyższego w Waszyngtonie FDR

Opinie czytelników

Książka jest wciągającą eksploracją złożoności pracy z sędzią McReynoldsem w latach trzydziestych XX wieku, łączącą osobiste spostrzeżenia z unikalnym spojrzeniem na Sąd Najwyższy. Oferuje mieszankę kontekstu historycznego i zaangażowania narracyjnego, co czyni ją intrygującą lekturą.

⬤ Niezwykle wciągająca narracja
⬤ płynna i relaksująca lektura
⬤ fascynujący wgląd w Sąd Najwyższy lat 30-tych
⬤ pełen szacunku portret sędziów, nawet McReynoldsa
⬤ wciągający styl pisania porównywalny do powieści
⬤ doskonała edycja i cytaty zwiększające doświadczenie.

⬤ Niektórzy recenzenci uznali ją za nieco suchą w treści
⬤ brakuje szczegółowych spostrzeżeń na temat przełomowej decyzji U.S. v. Miller, ponieważ Knox nie był wówczas urzędnikiem
⬤ późniejsza kariera Knoxa może przyćmić znaczenie książki.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Forgotten Memoir of John Knox: A Year in the Life of a Supreme Court Clerk in FDR's Washington

Zawartość książki:

"Moje imię przetrwa tak długo, jak przetrwa człowiek, ponieważ piszę najwspanialszy pamiętnik, jaki kiedykolwiek napisano. Zamierzam przewyższyć Pepysa jako pamiętnikarz".

Kiedy John Frush Knox (1907-1997) napisał te słowa, był w trakcie studiów prawniczych, a jego próba prześcignięcia Pepysa - po części notatnik, po części komentarz społeczny i po części wspomnienia - osiągnęła już 750 stron. Jego wysiłki jako kronikarza mogłyby wylądować na rodzinnym strychu, gdyby nie zapewnił sobie wybitnej pozycji po ukończeniu studiów jako referent prawny sędziego Jamesa C. McReynoldsa - prawdopodobnie jednego z najbardziej nieprzyjemnych sędziów zasiadających w Sądzie Najwyższym - podczas burzliwego roku, w którym prezydent Franklin D. Roosevelt próbował "zapakować" Sąd sędziami, którzy zatwierdziliby jego program Nowego Ładu. Zamiast tego wspomnienia Knoxa wyłaniają się jako zapis jednego z najbardziej fascynujących okresów w historii Ameryki.

The Forgotten Memoir of John Knox - zredagowany przez Dennisa J. Hutchinsona i Davida J. Garrowa - oferuje szczery, czasami naiwny, wewnętrzny pogląd na starcie między Rooseveltem a Trybunałem, które miało miejsce w 1937 roku. Jednocześnie w cudowny sposób przedstawia kulturę Waszyngtonu, która już dawno minęła. Chociaż nowy budynek Sądu Najwyższego był otwarty od roku, zanim Knox dołączył do personelu McReynoldsa, większość sędziów nadal pracowała ze swoich domów, każdy wspierany przez niewielki personel. Knox, uosobienie nadgorliwego i oficjalnego młodego człowieka, po zdobyciu tego, co uważa za wymarzone stanowisko, nieustannie obawia się o swoją pracę pod notorycznie niegrzecznym (i otwarcie rasistowskim) sędzią. Wkrótce jednak nawiązuje bliskie relacje z dwoma czarnoskórymi sługami sprawiedliwości: Harrym Parkerem, posłańcem, który robi dla sędziego "wszystko oprócz oddychania", oraz Mary Diggs, pokojówką i kucharką. Wspólnie knują i omijają idiosynkrazje swojego pracodawcy, aby utrzymać gospodarstwo domowe w ruchu, podczas gdy w sądzie tworzy się historia.

Obszerna przedmowa autorstwa Dennisa Hutchinsona i Davida Garrowa ustawia scenę, a galeria zdjęć z epoki przedstawiających Knoxa, McReynoldsa i inne postacie tamtych czasów ożywia tę wciągającą relację, która jak żadna inna oddaje życie w Waszyngtonie, D. C., kiedy było to jeszcze łagodne południowe miasto.