Ocena:

Książka „Forgotten Heroes of WW II, The French Resistance” to wciągająca fikcja historyczna, która bada akty odwagi, poświęcenia i odporności jednostek podczas II wojny światowej. Łączy w sobie akcję, dokładność historyczną i dobrze rozwinięte postacie, zapewniając głęboki wgląd we francuski ruch oporu i złożony kontekst historyczny epoki. Recenzenci chwalą wciągającą fabułę i pouczający charakter, dzięki czemu historia jest przyjemna zarówno dla entuzjastów, jak i zwykłych czytelników.
Zalety:Książka jest dobrze napisana i zbadana, oferując trzymającą w napięciu narrację pełną akcji, napięcia i emocjonalnej głębi. Czytelnicy doceniają szczegółowy portret postaci z różnych środowisk, dokładność historyczną oraz możliwość poznania francuskiego ruchu oporu i II wojny światowej w angażujący sposób. Wielu z nich uznało integrację technologii i elementów szpiegowskich za szczególnie fascynującą, a kilka recenzji podkreśla zdolność książki do wywoływania silnych uczuć i poczucia związku z historią.
Wady:Niektórzy czytelnicy zauważyli trudności z językiem niemieckim używanym w tekście, co może być wyzwaniem dla początkujących bez tłumaczenia. Kilku recenzentów zasugerowało, że chociaż książka jest pouczająca, istotne szczegóły mogą być przytłaczające dla osób mniej zorientowanych w treściach historycznych. Pojawiły się drobne wzmianki, że książka może wydawać się intensywna lub ciężka ze względu na jej tematykę.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Forgotten Heroes of WW II, The French Resistance
W 1940 roku, kiedy Niemcy najechali Francję, we Francji powstało wiele niezależnych komórek ruchu oporu. Początkowo komórki te stanowiły jedynie minimalny opór wobec Niemców.
Sprzeciw ten miał formę strajków, biurokratycznych opóźnień i okazjonalnych aktów wandalizmu. Francuski ruch oporu potrzebował koordynacji, broni i szkoleń. Aby zapewnić je wszystkim grupom stawiającym opór Niemcom, Brytyjczycy utworzyli biuro Special Operations Executive (SOE).
SOE rozpoczęło szkolenie agentów, którzy byli przerzucani lub zrzucani na spadochronach na okupowane terytoria.
W latach 1941-1942 komórki ruchu oporu otrzymywały krótkofalówki, broń i tajnych agentów SOE, którzy prowadzili szkolenia. Począwszy od 1942 roku, alianci byli zaangażowani w bombardowanie Niemców na okupowanych terytoriach.
W wyniku bombardowań alianckie samoloty zostały zestrzelone. To z kolei powodowało, że alianccy lotnicy skakali na spadochronach za liniami wroga. Francuski ruch oporu odnalazł część zestrzelonych lotników przed Niemcami.
Ruch oporu utworzył szereg kryjówek, aby przenieść zestrzelonych lotników przez Francję do Hiszpanii. Z Hiszpanii lotnicy byli przewożeni do brytyjskich konsulatów. Z konsulatów lotnicy byli transportowani z powrotem do Anglii drogą morską.
Tej podziemnej sieci przypisywano uratowanie setek lotników.