Zapomniane horrory 4: Marzenia, które można kupić za pieniądze

Opinie czytelników

Najnowsza pozycja z serii książek poświęconych horrorom niezależnych producentów jest postrzegana jako najsłabsza odsłona przez niektórych recenzentów, którzy uważają, że zawiera filmy, które nie pasują do tematu. Jednak niektórzy czytelnicy nadal lubią tę serię za skupienie się na filmach klasy B.

Seria jako całość jest uwielbiana przez fanów filmów klasy B. Ten tom nadal zawiera dobre pozycje do czytania, nawet jeśli wybór filmów jest wątpliwy. Jest to przyjemna kontynuacja dla oddanych fanów wcześniejszych tomów.

Najnowsza książka jest uważana za najsłabszą w serii, a wielu recenzentów twierdzi, że kilka zawartych w niej filmów nie pasuje do książki koncentrującej się na horrorze. Wybór filmów przez autora budzi obawy co do trafności, a niektórzy czytelnicy czują się rozczarowani tą pozycją.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Forgotten Horrors 4: Dreams That Money Can Buy

Zawartość książki:

Kładąc w kasie 15 centów, niezgrabny, społecznie nieporadny dzieciak mógł przez kilka godzin żyć w wymarzonym świecie jitterbugs i bobbysoxers, biegając tuż obok gwiazd Poverty Row, odważnie wkraczając do zakazanych nawiedzonych domów i przerażających cmentarzy. I tym właśnie jest większość obrazów w tym tomie: małymi snami, które stają się jeszcze bardziej senne przez swoją niejasność.

Nie są to produkcje wielkich wytwórni pełne gwiazd, ale dziwaczne tytuły z małych studiów. Forgotten Horrors 4 koncentruje się na tandetnym (ale nie mniej magicznym) zaułku Hollywood znanym jako Poverty Row. Z perspektywy Poverty Row aktorzy spoglądali na Złote Miasto, które znajdowało się tuż za ich zasięgiem, i między ujęciami na tanich planach w szybkich produkcjach dla reżyserów daleko poniżej stacji DeMille, wyobrażali sobie życie jako Gregory Peck lub Loretta Young.

Oglądane dzisiaj, te małe studyjne obrazy niosą ze sobą dziwaczną, niemalże rozczulającą szlachetność.

Wiedzą, czym są, a zaangażowani w nie ludzie, biorąc pod uwagę różne czynniki, od rozczarowania, przez cynizm, po Johna Barleycorna, wydają się robić wszystko, co w ich mocy. Wiedzą, że to nie MGM czy Paramount.

Ale tak czy inaczej, pracują. Bez rozpoznawalnych gwiazd, które znała cała Ameryka, ludzie, którzy tworzyli te filmy, musieli mieć coś jeszcze. I to Coś Innego było prawie zawsze możliwym do wykorzystania kątem, czymś, co właściciele kin mogli sprzedać zamiast nazwisk marquee.

W obrazach analizowanych między tymi okładkami, to Coś Innego było przerażającym lub dziwacznym elementem tego czy innego rodzaju, począwszy od zwykłego morderstwa, a skończywszy na przerażeniach o wiele bardziej diabelskich. W westernach i komediach element grozy często pojawiał się jako lagniappe, dając dodatkowy dreszczyk emocji ludziom, którzy prawdopodobnie i tak by się pojawili. I zamiast popaść w zapomnienie, te małe perełki wciąż potrafią nas bawić prawie 60 lat po ich debiucie.