Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Forgotten Legacy: William McKinley, George Henry White, and the Struggle for Black Equality
W "Zapomnianym dziedzictwie" Benjamin R. Justesen ujawnia wcześniej niezbadany aspekt prezydentury Williama McKinleya: ciągłe zaangażowanie w awans Afroamerykanów, w tym ich mianowanie na znaczące stanowiska w rządzie federalnym i ochronę ich praw jako obywateli USA.
W ciągu pierwszych dwóch lat swojej administracji McKinley mianował prawie tyle samo Afroamerykanów na urzędy federalne, co wszyscy jego poprzednicy razem wzięci. Działał również na wielu frontach, aby zaostrzyć kary federalne za udział w linczach i wspierać środki promujące tolerancję rasową. Rzeczywiście, praca Justesena sugeruje, że McKinley może być uważany za pierwszego "prezydenta praw obywatelskich", zwłaszcza w porównaniu z jego kolejnymi pięcioma następcami na stanowisku.
Niemniej jednak historycy przez długi czas minimalizowali, trywializowali lub pomijali współpracę McKinleya z wybitnymi przywódcami Afroamerykanów, w tym George'em Henrym White'em, jedynym czarnoskórym kongresmenem w kraju w latach 1897-1901. Justesen twierdzi, że ten konwencjonalny, jednostronny portret McKinleya jest w najlepszym razie niekompletny i mylący, a często poważnie zniekształca zapis historyczny. Jako weteran wojny secesyjnej i dziecko rodziców abolicjonistów, dwudziesty piąty prezydent zaangażował się w działania na rzecz równości dla czarnoskórych obywateli Ameryki.
Justesen wykorzystuje równoległe wysiłki White'a w Kongresie i poza nim jako główną soczewkę, przez którą można spojrzeć na osiągnięcia administracji McKinleya w zakresie postępu rasowego. Skupia się na regularnych spotkaniach McKinleya z niewielką i w większości niezauważaną grupą afroamerykańskich doradców oraz na jego trwałych relacjach z liderami nowej Narodowej Rady Afroamerykańskiej. Jego nominacja czarnoskórych amerykańskich poczmistrzów, konsulów, urzędników średniego szczebla, oficerów wojskowych i niektórych urzędników wysokiego szczebla - w tym ministrów USA na Haiti i w Liberii - stanowi być może najbardziej widoczny przykład pracy prezydenta w tej dziedzinie.
Zaledwie kilka miesięcy przed zabójstwem w 1901 roku, McKinley podróżował po Południu, odwiedzając afroamerykańskie uczelnie, aby chwalić osiągnięcia czarnych i zachęcać swoich słuchaczy do optymizmu. Chociaż McKinley uległ presji politycznej i nie udało mu się promować równości i praw obywatelskich tak bardzo, jak początkowo miał nadzieję, Justesen pokazuje, że jego wysiłki okazały się znacznie bardziej znaczące niż wcześniej sądzono i zostały powstrzymane dopiero przez jego przedwczesną śmierć.