Ocena:

Książka dr Yehudaha Cohna zapewnia dogłębną eksplorację początków tefilin, sugerując, że praktyka ta mogła rozpocząć się z powodu wpływów greckich i używania amuletów. Książka oferuje znaczący wgląd w historyczne, archeologiczne i teologiczne aspekty tefilin, łącząc teksty biblijne z ewolucją praktyki. Podkreśla brak wyraźnego biblijnego nakazu dla tefilin w dzisiejszym rozumieniu i kładzie nacisk na wymianę kulturową między Żydami i Grekami.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana i oferuje kompleksową analizę pochodzenia tefilin, integrując różne źródła, w tym dane biblijne, rabiniczne i archeologiczne. Przedstawia zniuansowaną argumentację dotyczącą wpływów kulturowych, czyniąc ją edukacyjną dla poważnych badaczy judaizmu. Recenzenci chwalili jasność pisania Cohna i głębię wglądu w temat.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za zbyt specjalistyczny, jeśli nie są głęboko zainteresowani akademickimi studiami nad judaizmem. Może również istnieć przekonanie, że w książce brakuje porównań z alternatywnymi teoriami ze względu na jej niszowe ukierunkowanie, co może ograniczać szerszą dostępność.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Tangled Up in Text: Tefillin and the Ancient World
Książka ta umiejscawia żydowski rytuał tefilin w matrycy kulturowej, która przyczyniła się do jego powstania i rozwoju, ze szczególnym naciskiem na historię recepcji odpowiednich fragmentów biblijnych, dowody archeologiczne zwojów znad Morza Martwego oraz szczegółowe badanie literatury rabinicznej do III wieku p.n.e.
Wszystkie te źródła są oceniane na tle danych porównawczych dotyczących magicznych amuletów w otaczającym świecie grecko-rzymskim, w świetle których autor wykazuje, że tefilin powstały w starożytności, a nie w starożytności. E.
Wszystkie te źródła są oceniane na tle danych porównawczych dotyczących używania magicznych amuletów w otaczającym świecie grecko-rzymskim, w świetle których autor wykazuje, że tefilin powstały i przetrwały jako popularne amulety ochronne i były wymyśloną tradycją epoki hellenistycznej. Jego wnioski są wykorzystywane do wyjaśnienia, dlaczego praktyka rozwinęła się tak, jak się rozwinęła, do wyjaśnienia jej charakterystycznych cech i do analizy jej znaczenia we wczesnym okresie rabinicznym.