Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
The Smell of Risk: Environmental Disparities and Olfactory Aesthetics
Aktualne badanie tego, jak zapach przenika do nierówności strukturalnych.
Nasz zmysł węchu jest wyjątkowo trzewną - i osobistą - formą doświadczenia. Jak zauważa Hsuan L. Hsu, węch przez długi czas był odrzucany przez zachodnią estetykę jako gorszy zmysł ze względu na jego cechy subiektywności, zmienności i materialności. Ale to właśnie te cechy sprawiają, że węch jest istotnym narzędziem do wyczuwania i inscenizowania ryzyka środowiskowego i nierówności. W przeciwieństwie do innych zmysłów, węch rozciąga się w przestrzeni i dociera do naszych ciał. Hsu śledzi, w jaki sposób pisarze, artyści i aktywiści wykorzystywali te ucieleśnione, biochemiczne cechy zapachu w swoich wysiłkach na rzecz krytyki i przekształcania współczesnych nierówności węchowych.
The Smell of Risk przedstawia wiele sposobów, w jakie nasza zróżnicowana atmosfera nierównomiernie rozkłada ryzyko środowiskowe. Czytając wszystko, od XIX-wiecznych kryminałów i powieści naturalistycznych po współczesną sztukę performance i wspomnienia, Hsu podejmuje zróżnicowaną atmosferę nowoczesności jako temat warty wywąchania. Od rewolucji przemysłowej po współczesne kryzysy środowiskowe, Hsu wykorzystuje ekokrytykę, geografię i krytyczne studia nad rasą, aby na przykład zbadać społeczności latynoskie narażone na spaliny z autostrad i pestycydy, reakcję azjatyckich artystów diasporycznych na rasistowski dyskurs o azjatyckich zapachach oraz spustoszenie, jakie kolonializm osadników zebrał w rdzennych krajobrazach zapachowych. W każdym przypadku Hsu pokazuje przemoc, jaką utrzymanie, kontrola i kondycjonowanie powietrza wywiera na biednych i zmarginalizowanych. Od dziewiętnastowiecznej teorii miazmy po syntetyczne chemikalia, które przenikają powietrze XXI wieku, Hsu bierze zapach za dobrą monetę, aby zaoferować sugestywną opowieść o urbanizacji, zdrowiu publicznym i przemocy środowiskowej.
