Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Martina Prechtela „The Smell of Rain on Dust” jest chwalona za głęboki wgląd w żałobę i jej transformacyjny potencjał. Książka omawia znaczenie pełnego przeżywania żalu jako afirmującego życie aktu, który łączy nas głęboko z naszym człowieczeństwem i światem. Recenzenci podkreślają jej poetycki styl i mądrość, ale zwracają również uwagę na to, że tekst może być zawiły i trudny do naśladowania. Ogólnie rzecz biorąc, jest ona postrzegana zarówno jako piękny dyskurs na temat żałoby, jak i źródło cennych lekcji życiowych.
Zalety:⬤ Głębokie i głębokie spojrzenie na żałobę
⬤ poetyckie i piękne pisanie
⬤ zachęca do zdrowej relacji z żałobą
⬤ transformujące i oświecające
⬤ zapewnia szerszą perspektywę na stratę
⬤ zachęca do docenienia życia
⬤ rezonuje emocjonalnie
⬤ wielu uznało to za zmieniające życie i uzdrawiające.
Wady:⬤ Styl pisania może być chaotyczny i trudny do naśladowania
⬤ niektóre sekcje mogą wydawać się wypełniaczem
⬤ odniesienia kulturowe mogą nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami
⬤ złożoność pomysłów może być przytłaczająca
⬤ osobowość autora i proza mogą odwracać uwagę od treści.
(na podstawie 83 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Smell of Rain on Dust: Grief and Praise
Zawartość książki:
Inspirując nadzieją, pocieszeniem i odwagą w przeżywaniu naszych strat, autor Mart n Prechtel, przeszkolony w tradycji szamańskiej Majów Tzutujil, dzieli się głębokimi spostrzeżeniami na temat związku między żałobą a pochwałą w naszej kulturze - w jaki sposób niezdolność wielu z nas do właściwego opłakiwania zmarłych jest głęboko powiązana z niezdolnością do chwalenia życia. We współczesnym społeczeństwie żałoba jest czymś, czego zwykle doświadczamy prywatnie, samotnie i bez wsparcia społeczności. Jednak, jak mówi Prechtel: „Żal wyrażony na głos z powodu kogoś, kogo straciliśmy, lub kraju czy domu, który utraciliśmy, jest sam w sobie największą pochwałą, jaką moglibyśmy im kiedykolwiek dać. Żal jest pochwałą, ponieważ jest to naturalny sposób, w jaki miłość honoruje to, za czym tęskni”.
Prechtel wyjaśnia, że niewyrażony żal powszechny w naszym dzisiejszym społeczeństwie jest przyczyną wielu chorób społecznych, kulturowych i indywidualnych, których obecnie doświadczamy. Według Prechtela, "Kiedy masz dwa wieki ludzi, którzy nie opłakiwali odpowiednio rzeczy, które stracili, żal objawia się jako duchy, które zamieszkują ich wnuki". Te "duchy", jak mówi, mogą również objawiać się jako choroby w postaci guzów, które Majowie nazywają "zestalonymi łzami" lub w postaci problemów behawioralnych i depresji. Następnie pokazuje, w jaki sposób ta zbiorowa, niewyrażona energia jest przejawem długotrwałego żalu naszych przodków i pracy, którą można wykonać, aby uwolnić tę energię, abyśmy mogli wyleczyć się z traumy straty, wojny i cierpienia.
Zasadniczo ta "mała książka", jak nazywa ją autor, może być postrzegana jako towarzysz zachęty, trochę dodatkowego światła dla tych głębokich i szlachetnych części w nas wszystkich.
