
Anxious Corporals
Anxious Corporals to celebracja utraconego świata samokształcącej się klasy robotniczej, od pana Kippsa, Leonarda Basta i epoki Hoopera po Workington Mana.
Biorąc swój tytuł z idei Arthura Koestlera o spragnionym kultury poborowym, Morrison wspomina mężczyzn i kobiety, którzy kiedyś szukali „samodoskonalenia” poprzez kursy korespondencyjne, edukację dorosłych, partie polityczne i książki Pelikana. Jest to wierszowany esej o edukacji i klasie, szacunku i niezależności, rozsądku i reakcji, zwycięstwie wartości sklepikarskich i porażce powojennego konsensusu.