Ocena:
Książka „Zama 202 p.n.e.” zawiera szczegółowy i wciągający opis kluczowej bitwy między rzymskim generałem Scypionem a kartagińskim generałem Hannibalem, oferując wgląd w kontekst historyczny prowadzący do bitwy, a także dogłębną analizę samego konfliktu. Jest bogato ilustrowana i stanowi przystępną lekturę, ale niektóre recenzje wskazywały na kwestie związane z trafnością ilustracji, sporadycznymi nieścisłościami w tekście i powtarzającymi się elementami z powodu ograniczonych starożytnych źródeł.
Zalety:⬤ Doskonała i wciągająca relacja z bitwy.
⬤ Bogato ilustrowana diagramami i historycznymi obrazami.
⬤ Zapewnia dobry kontekst o wojnach punickich i rywalizacji między Rzymem a Kartaginą.
⬤ Łatwa do czytania i dobrze zbadana.
⬤ Gorąco polecana entuzjastom historii wojskowości.
⬤ Niektóre ilustracje nie są wyraźnie związane z tekstem.
⬤ Narracja może być powtarzalna, odzwierciedlając niedobór starożytnych źródeł.
⬤ Niektóre stwierdzenia w tekście mogą być mylące lub niedokładne.
⬤ Brak bardziej szczegółowych tabel lub dodatkowych pomocy wizualnych dla tych, którzy je preferują.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Zama 202 BC: Scipio Crushes Hannibal in North Africa
Bitwa pod Zamą, stoczona w Afryce Północnej około 202 r.
p.n.e., była ostatecznym starciem na dużą skalę między dwiema największymi potęgami świata - Kartaginą i Rzymem. Starcie to zakończyło trwającą od 218 do 201 roku p.n.e.
drugą wojnę punicką. Armie były dowodzone przez dwóch najsłynniejszych dowódców wszechczasów - legendarnego kartagińskiego generała Hannibala, znanego z przekroczenia Alp ze swoją armią do Włoch, oraz rzymskiego generała Publiusza Korneliusza Scypiona, który wraz ze swoim ojcem był jednym z pokonanych w bitwie pod Kannami w 216 r. p.n.e..
Opierając się na wieloletnich badaniach, autor Mir Bahmanyar przedstawia szczegółowy opis tej końcowej bitwy, analizując taktykę zastosowaną przez każdego z generałów i siły, którymi dysponowali. Oszałamiające, specjalnie zamówione dzieła sztuki ożywiają epickie starcie, w którym Hannibal został pokonany, a Rzym zajął miejsce głównej potęgi śródziemnomorskiej.