Mourning and Modernity
W tym zbiorze nowych i wcześniej opublikowanych esejów teoretyk polityczny Isaac D.
Balbus pogłębia i rozszerza feministyczne neokleinowskie ujęcie dominacji seksualnej, politycznej i technologicznej, które rozwinął w swoich wcześniejszych pracach. Pierwsza część książki odpowiada na marksistowską, niepsychoanalityczną, feministyczną i poststrukturalistyczną krytykę tego psychoanalitycznego ujęcia.
Druga połowa książki odnosi teorię Kleiniana do szeregu istotnych tematów, w tym: kwestii reparacji za niewolnictwo i rasizm, fantazji o wszechmocy wspieranych przez komunikację za pośrednictwem komputera oraz sposobu, w jaki głęboka ekologia i 12-stopniowe programy naprawcze kwestionują wszechmoc w sferze produkcji i konsumpcji. Balbus konceptualizuje nowoczesność jako maniakalną kulturową obronę przed opłakiwaniem strat, które nakazuje, oraz jako źródło reparacyjnych ruchów żałoby, które kwestionują jej współczesną konfigurację. Argument ten pozwala Balbusowi przekroczyć zmęczoną debatę między tymi badaczami, dla których nowoczesność jest jednoznaczną emancypacją, a tymi, dla których nowoczesność jest całkowicie pozbawiona możliwości emancypacyjnych.
Żałoba i nowoczesność odnawia zatem tradycję krytycznej psychoanalizy kulturowej, która obejmuje prace Ericha Fromma, Herberta Marcusego, Normana O. Browna, Christophera Lascha i Dorothy Dinnerstein, i będzie szczególnie prowokująca dla czytelników zaznajomionych z tą tradycją, a także dla każdego, kto interesuje się skrzyżowaniem psychoanalizy z teorią społeczną lub polityczną.